Κατά τη διάρκεια των χρόνων της κρίσης, ζήσαμε μια απρόσμενη άνθηση των φεστιβάλ, σεμιναρίων, μάστερκλας κλπ. στο χώρο της κιθάρας και όχι μόνο. Με την εμπειρία μου ως διαχειριστής του TaR όμως, υποψιάζομαι πως όλα αυτά δεν υπήρξαν σημάδια για επί της ουσίας αναβάθμιση των δραστηριοτήτων του χώρου, απλώς η βιοποριστική ανάγκη των συναδέλφων οδήγησε σε μια πλειοδοσία βαρύγδουπων χαρακτηρισμών, έτσι ώστε οι κύκλοι μαθημάτων στα ωδεία να διαφημίζονται ως σεμινάρια (ή μάστερκλας) και τα τοπικά μουσικά εργαστήρια να διαφημίζονται ως φεστιβάλ. Άποψή μου τελικώς, είναι πως αυτό δεν βοήθησε την άνοδο της μουσικής εκπαίδευσης, ίσως μάλιστα το αντίθετο. Μια ματιά στις απαιτήσεις από μαθητές και γονείς για το επίπεδο μουσικών σπουδών δείχνει πως ο πήχης έχει χαμηλώσει επικίνδυνα. Παρατηρώντας μάλιστα στο χώρο της κιθάρας την εξέλιξη της διδακτέας ύλης και του ρεπερτορίου των συναυλιών, φοβάμαι ότι ο όρος «κλασική κιθάρα» επί της ουσίας θα αντικατασταθεί σχετικά σύντομα με τον αμερικάνικο γενικό ορισμό “nylon string guitar” και θα απομακρυνθεί από τον καλώς εννοούμενο κλασικό χώρο. Όμως, αυτή είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και θα με βγάλει από τον στόχο μου ο οποίος είναι να παρουσιάσω μια σημαντικότατη εκπαιδευτική δραστηριότητα κλασικής κιθάρας, που παρόλο ότι είχε τις προδιαγραφές ενός φεστιβάλ, κατ’ ουσίαν λειτούργησε ως μια σωστή θερινή μουσική ακαδημία, όπως αυτές διοργανώνονται εδώ και πολλά χρόνια σε άλλες χώρες. Μια εκπαιδευτική δραστηριότητα που οι διοργανωτές της επέλεξαν να ονομάσουν «Art Campus Κλασικής Κιθάρας».
Το Art Campus λοιπόν, που πραγματοποιήθηκε στους Δελφούς το καλοκαίρι του 2019, το έζησα ως απλός παρατηρητής και αυτό ίσως με κάνει να βλέπω με πιο καθαρό μάτι τις σωστές του προδιαγραφές και τα επιτυχή αποτελέσματά του:
1. Το Art Campus είχε ως συμβούλους της διοργάνωσης καταξιωμένους καλλιτέχνες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το πασίγνωστο κιθαριστικό ντούο Ευάγγελος Ασημακόπουλος & Λίζα Ζώη, αναμφισβήτητους δασκάλους του χώρου της κλασικής κιθάρας.
2. Το Art Campus είχε καλεσμένους για ρεσιτάλ και διδασκαλία εκλεκτούς σύγχρονους κιθαριστές μεγάλης καλλιτεχνικής εμβέλειας, τους Gabriel Bianco, Rovshan Mamedkuliev, Marco Tamayo.
3. Το Art Campus είχε Σύνολα Μουσικής Δωματίου με καθοδηγητή έναν εκλεκτό Έλληνα μουσικό, τον κορυφαίο βιολιστή της ΚΟΑ Δημήτρη Σέμση.
4. Το Art Campus πραγματοποιήθηκε, σε έναν πραγματικά ελκυστικό τόπο, στους Δελφούς.
5. Το Art Campus είχε μια απολύτως επαγγελματική οργάνωση από ανθρώπους που ειδικεύονται στην οργάνωση μουσικών εκδηλώσεων, εν προκειμένω την κιθαρίστρια Όλγα Καλογρηάδου, που δραστηριοποιείται και σε αυτό το επάγγελμα τα τελευταία 25 χρόνια. Αποτέλεσμα ήταν, ότι τα πάντα «δούλευαν ρολόι», οι ρόλοι ήταν διακριτοί, όλα κυλούσαν ομαλά, άρα το πεδίο για αυθορμητισμό ήταν ελεύθερο και ασφαλές. Εξ ου και η μεγάλη ικανοποίηση των συμμετεχόντων, νέων και παλαιών μουσικών, που πραγματικά το χάρηκαν, και μάλιστα με έμφαση ζητούσαν την επανάληψή του, κάτι όμως όχι εύκολα εφικτό μιας και τα Art Campus έχουν διαφορετικό αντικείμενο για κάθε εκπαιδευτικό έτος.
6. Το Art Campus είχε ένα μεγάλο φορέα διοργάνωσης, τον Σύλλογο Φίλων της Μουσικής -διευθυντής του οποίου είναι ο μουσικολόγος κ.Αλέξανδρος Χαρκιολάκης– και την δραστήρια Αντιπρόεδρο του ΔΣ του Συλλόγου, την κα. Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου, που έχει την καλλιτεχνική εποπτεία του Art Campus.
7. Το Art Campus είχε οικονομική ενίσχυση από ένα σημαντικό χορηγό, την Οικογένεια Γεωργίου Π. Λιβανού, έτσι ώστε όλα να γίνουν ακριβώς σύμφωνα με τις προβλέψεις και διοργανώθηκε σε ένα χώρο υψηλής αισθητικής και λειτουργικότητας όπως το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.
8. Το Art Campus έδωσε πραγματικά σοβαρό κίνητρο για ΠΟΛΛΟΥΣ εκ των φοιτούντων, οι οποίοι διακρίθηκαν στους ποικίλους τομείς δραστηριοτήτων του: Τη συμμετοχή σε μια επαγγελματικού επιπέδουΣυναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (9/11/2019), κάτι που όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό γεγονός είναι για την αυτοπεποίθηση, αλλά και την προβολή των νέων μουσικών. Αυτό λοιπόν λειτούργησε ως μια πιο πλατιά έννοια βράβευσης και παιδαγωγικά σωστότερη κατά τη γνώμη μου, από ότι η κατάταξη «Α’ Βραβείο, Β’ Βραβείο κλπ.». (Μιλώντας φυσικά πάντα για μια διοργάνωση εκπαιδευτικού χαρακτήρα, κι όχι για έναν διαγωνισμό που θα δώσει ευκαιρίες σε ήδη ολοκληρωμένους νέους καλλιτέχνες).
Δεν αμφισβητώ ότι κατά καιρούς, υπήρξαν και υπάρχουν διοργανώσεις στην Ελλάδα που συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα της κιθαριστικής Τέχνης. Όμως είναι αλήθεια ότι, δυστυχώς, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις οι αγαθές προθέσεις και οι αγνές φιλοδοξίες δεν φτάνουν. Τα χρήματα είναι σε πολλές περιπτώσεις λίγα έως ανύπαρκτα, άρα και οι αμοιβές των διδασκάλων και ερμηνευτών όχι ανάλογες της αξίας τους. Οι φιλότιμοι και καλοπροαίρετοι οργανωτές-καλλιτέχνες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον έμπειρο manager, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αυτοσχεδιάζονται επί τόπου πρόχειρες λύσεις. Και τέλος, οι χώροι φιλοξενίας και συναυλιών δεν είναι πάντα αντίστοιχοι της ποιότητας των καλλιτεχνικών διευθυντών και των προσκεκλημένων.
Νομίζω λοιπόν ότι μια διοργάνωση όπως το Art Campus πρέπει να αποτελέσει πρότυπο, ώστε να τοποθετηθούν τα πράγματα στο σωστό τους μέγεθος, για αρκετές εκ των αντίστοιχων διοργανώσεων. Είμαστε πλέον -δυστυχώς- στην εποχή που οι καλές και αγαθές προθέσεις δεν αρκούν σε τέτοιους τομείς δραστηριοτήτων…
Τo ART CAMPUS “Διεθνείς Κιθαριστικές Συναντήσεις” διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Οι Φίλοι της Μουσικής την εβδομάδα 8-14 Ιουλίου στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών
Οι βασικοί διοργανωτές του Art Campus 2019: Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου, Αλέξανδρος Χαρκιολάκης και ‘Ολγα Καλογρηάδου
Στο Art Campus των Δελφών συμμετείχαν 39 νέοι ταλαντούχοι κιθαριστές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό
1. ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΗΧΟΣ
2. ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΒΡΕΝΟΖΙ
3. ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΡΕΚΗΣ
4. ΑΣΠΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ
5. ΜΑΡΙΑ ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΑΚΗ
6. ΟΡΦΕΑΣ ΖΙΝΔΡΟΣ
7. ΝΙΚΟΣ ΖΟΥΜΑΚΗΣ
8. ΘΟΔΩΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥΔΗΣ
9. ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΖΟΓΛΟΥ
10. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΕΝΤΖΗΣ
11. ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ ΚΟΥΡΚΟΥΝΑΚΗ
12. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΥΔΩΝΙΑΤΗ
13. ΑΔΡΟΜΑΧΗ ΚΩΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
14. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΕΜΟΝΗΣ
15. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΝΩΛΟΥΔΗΣ
16. ΖΑΜΠΙΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
17. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΡΑΤΗΣ
18. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΜΠΑΞΕ
19. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
20. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΤΟΥΜΑΝΑΣ
21. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΛΑΤΖΟΓΛΟΥ
22. ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΟΓΛΟΥ
23. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ-ΡΑΦΑΗΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
24. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΑΚΩΒΟΥ
25. ΆΡΤΕΜΙΣ-ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΛΑΜΠΑ
26. ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ
27. ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ
28. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
29. ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΙΤΗΣ
30. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
31. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥ
32. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΟΥ
33. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ
34. ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΛΙΚΙΔΗΣ
35. ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΟΥΡΤΙΔΗ
36. ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΤΥΠΑΛΔΟΥ
37. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΛΔΑΙΟΠΟΥΛΟΣ
38. UROS JACEVIC
39. ALEXANDER YUZHANIN
Πραγματοποιήθηκαν 95 σόλο μαθήματα και ακούστηκαν 72 έργα πρωτότυπα γραμμένα για κλασική κιθάρα
Μάθημα με τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο
Μάθημα με τον Gabriel Bianco
Μάθημα με την Λίζα Ζώη
Μάθημα με τον Rovshan Mamedkuliev
Μάθημα με τον Marco Tamayo
Δημιουργήθηκαν ολιγομελή κιθαριστικά σύνολα καθώς και σύνολα μουσικής δωματίου για κιθάρα και άλλα όργανα (φλάουτο/έγχορδα) και παρουσιάστηκαν 19 έργα για σύνολα και 3 κοντσέρτα του Antonio Vivaldi
Μουσική Δωματίου με τον Δημήτρη Σέμση
Εργαστήρι Κιθάρας με τον Marco Tamayo
Οργανώθηκαν διαλέξεις με τους Ευάγγελο Ασημακόπουλο και Marco Tamayo, δόθηκαν ρεσιτάλ από τους προσκεκλημένους κιθαριστές Φώτη Κουτσοθόδωρο, Rovshan Mamedkuliev, Gabriel Bianco και δεν έλλειψαν οι εκπλήξεις με τις δύο έκτακτες και απρόσμενες εμφανίσεις του Marco Tamayo σε ρεσιτάλ που ενθουσίασαν το κοινό.
Gabriel Bianco
Marco Tamayo
Rovshan Mamedkuliev
Φώτης Κουτσοθόδωρος
Δημήτρης Σέμσης
Όλοι οι συμμετέχοντες σόλο κιθαριστές και τα σύνολα παρουσιάστηκαν σε 4 συναυλίες που έγιναν στο Αμφιθέατρο και στο Αίθριο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών καθώς και στο Μουσείο του Αρχαιολογικού χώρου των Δελφών και ξεναγήθηκαν στον Αρχαιολογικό χώρο και στο Μουσείο των Δελφών κατά την τελευταία ημέρα, πριν από την τελική συναυλία.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗΣ (Αθήνα, 1950 – Αθήνα, 22 Οκτωβρίου 1989)
Ο Κυριάκος Τζωρτζινάκης έζησε λίγο (1950 – 22 Οκτωβρίου 1989), προσέφερε όμως πολλά στην κιθάρα και τη σύγχρονη ελληνική μουσική.
Είχα την τύχη να τον έχω συμμαθητή στο 39ο Δημοτικό Σχολείο κάπου εκεί στο τέρμα της οδού Πατησίων. Ήταν ο «άλλος» συνδιεκδικητής των δεκαριών (με ή χωρίς τόνο) των δασκάλων μας, αλλά όταν τα έβρισκα μπαστούνια αναζητούσα τα «φώτα του» πηγαίνοντας στο σπίτι του, κοντά στην Αχαρνών, με το ποδήλατο.
Είχα όμως κι εγώ την ατυχία να τον χάσω πολύ νωρίς. Αρχικά για τις σπουδές του και αργότερα, αδόκητα, για πάντα. Ίσως και γι’ αυτό να μην είμαι ο πιο αντικειμενικός άνθρωπος για την παρουσίαση του έργου του.
Στο Κόκκινο
Μόνο κάποια λίγα λόγια μπόρεσα να πω, κάποιες μόνο μνήμες μου. Όλα τα άλλα τα είπε -διαλέγοντας και τη μουσική- ο σπουδαίος ερμηνευτής των έργων του για κιθάρα και επιστήθιος φίλος του Κώστας Γρηγορέας, με τον οποίο τιμήσαμε τη μνήμη του στους 105,5 προχθές, βράδυ της 30ής παραμονής της οδυνηρά εσπευσμένης «αναχώρησής» του από τα εγκόσμια.
Tζωρτζινάκης – Γρηγορέας: Συμμαθητές στη σχολή του Δημήτρη Φάμπα (1975)
Ο Κυριάκος Τζωρτζινάκης έζησε λίγο (1950 – 22 Οκτωβρίου 1989), προσέφερε όμως πολλά στην κιθάρα και τη σύγχρονη ελληνική μουσική. Η εύρωστη πολυεπίπεδη δημιουργία του, έργα συμφωνικά, μουσικής δωματίου, για σόλο όργανο, για κιθάρα ή κιθάρες, συντέθηκε ανάμεσα στο 1975 και το 1978 αρχικά και στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ανάμεσα στο 1986 και το 1989. «Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, σαν να ήξερε ότι ‘η άμμος της κλεψύδρας του λιγόστευε’, συνέθετε αδιάκοπα, με ένα πρωτόγνωρο πάθος. Γιατί έτσι, ‘Χωρίς Όρια’, έζησε και δημιούργησε ο αξέχαστος στους όπου γης κιθαριστές Κυριάκος. Θα μας τον θυμίζει εσαεί η μουσική του» έγραφε γι’ αυτόν ο στενός του φίλος, ο έξοχος μουσικοκριτικός και άνθρωπος της μουσικής κ. Γιώργος Μονεμβασίτης.
Ο Κυριάκος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες έργων για κιθάρα στην Ελλάδα. Γεννημένος στην Αθήνα, πήρε το δίπλωμά του από το Εθνικό Ωδείο με τον Δημήτρη Φάμπα, ενώ παράλληλα σπούδαζε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία. Το συνθετικό του ταλέντο επισημάνθηκε νωρίς από προσωπικότητες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος μάλιστα το 1976 σε ιδιόχειρο σημείωμα εγκωμίαζε την «έμπνευση και το πηγαίο ταλέντο» του νεαρού Κυριάκου: «Οι ‘Δώδεκα Σπουδές’ για κιθάρα του Κυριάκου Τζωρτζινάκη είναι μια πολύ ευχάριστη μουσική έκπληξη και μια προσφορά στην περιοχή της εκπαιδευτικής μουσικής, με ανυπολόγιστη αξία για τον τόπο μας. Παρ’ όλη τη νεότητά του, ο Τζωρτζινάκης, με προσοχή και με σοφή διαδοχή των κομματιών, αρχίζει τον μαθητή μεσ’ απ’ την παραδοσιακή ηχητική του οργάνου στις σπουδές 1 και 2, τον προχωρεί με φρόνηση σε πιο αρμονικές γραφές με τις σπουδές 3,4 και 5, τον περνάει μεσ’ απ’ τις δύσκολες τεχνικά σπουδές 7 και 8, για να τον φέρει σε μια πιο σύγχρονη ηχητική με τις σπουδές 9,10 και 11 -τις πιο αξιόλογες της σειράς- και να τελειώσει με τη 12η σε μια αποθέωση της παραδοσιακής ηχητικής, πλουτισμένης μ’ όλες τις δεξιοτεχνικές εμπειρίες των σπουδών που προηγήθηκαν. Συγχαίρω τον Τζωρτζινάκη για ολόκληρη την εργασία του, όμως ακόμα περισσότερο για τους ευγενικούς στόχους που γνωρίζει να τους πραγματοποιεί μ’ έμπνευση και πηγαίο ταλέντο» –Μάνος Χατζιδάκις, Οκτώβριος 1976.
Ένα Τραγούδι για Όλους – Duo Επίγονος (Σπύρος Παπικινός – Άγγελος Νικολόπουλος)
«Γράφω μουσική για να παίζεται»
Στο σύντομο διάστημα της φυσικής ζωής του, ο Κυριάκος Τζωρτζινάκης πρόλαβε να γράψει αρκετά έργα για μία και δύο κιθάρες, για φλάουτο και κιθάρα, για πιάνο κ.λπ. καθώς και ένα κονσέρτο για κιθάρα και ορχήστρα. Ταλαντούχος συνθέτης με φαντασία, ευρήματα και γούστο αλλά και με άριστη γνώση της κιθάρας, κάτι που του επέτρεπε να αξιοποιεί όλες τις ιδιαιτερότητες και τα χαρίσματα του οργάνου. Το γράψιμό του επηρεαζόταν αφάνταστα απ’ όσα συνέβαιναν γύρω του. Γι’ αυτό και είχε μέρες που έγραφε ακατάπαυστα, αλλά και μεγάλα διαστήματα αδράνειας.
Εξώφυλλο δίσκου με έργα του Τζωρτζινάκη για δύο κιθάρες
Παρορμητικός, ανήσυχος, ανικανοποίητος και βιαστικός στα έργα και στη ζωή, άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ο δυναμικός, εκρηκτικός και ταυτόχρονα ευαίσθητος χαρακτήρας του αντικατοπτρίζεται απόλυτα μέσα στο έργο του. Ανυπόμονη φύση καθώς ήταν, αρνιόταν να γράφει μουσική για να μένει στα αζήτητα. «Δεν μ’ ενδιαφέρει να γράφω μουσική για να μένει στο συρτάρι, αλλά για να παίζεται» έλεγε. Ακόμα όσοι τον γνώρισαν από κοντά αναπολούν τον πληθωρικό σε ενέργεια μουσικό και φίλο με το σπάνιο χιούμορ.
Το εξώφυλλο της (εμπλουτισμένης) επανέκδοσης του δίσκου «Ο Γρηγορέας παίζει Τζωρτζινάκη» (2007), ο οποίος εξακολουθεί να είναι σε κυκλοφορία
«Βλέπω την ανταπόκριση που υπάρχει τόσα χρόνια μετά, βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν γνωρίζουν πότε έζησε αυτός, δεν γνωρίζουν αν αυτός πέθανε νωρίς ή ποιος ήταν. Και βλέπω ότι δέχονται τη μουσική του σαν σημερινή. Δεν τη δέχονται σαν μια μουσική που ήταν κομμάτι μιας μακρινής εποχής. Τα παιδιά, οι μαθητές της κιθάρας, την αγκαλιάζουν με πολύ μεγάλη ευκολία, το ίδιο και οι νέοι σολίστ. Τα έργα του δείχνουν πως αντέχουν στον χρόνο» έλεγε ο «κολλητός» του Κώστας Γρηγορέας στην επέτειο των 25 χρόνων της απουσίας του παλιού συμμαθητή μου και, πλέον, σύγχρονου κιθαριστικού μύθου.
«Είναι δεδομένο ότι σε μια μόνο ζωή δεν μπορείς να κατευθύνεις τη δημιουργικότητά σου σε πολλές κατευθύνσεις εάν έχεις ως στόχο την αξιοπρεπή καλλιτεχνική παρουσία»
Ποια είναι η πρώτη σας μουσική ανάμνηση;
Δεν θα μπορούσα να απομονώσω μια συγκεκριμένη ανάμνηση, μιας και η γονείς μου ως μουσικόφιλοι φρόντισαν να έχω συνεχή επαφή μαζί της από… βρέφος. Το Τρίτο Πρόγραμμα έπαιζε συνεχώς στο ραδιόφωνο, αλλά και στο μαγνητόφωνο μπομπίνας του πατέρα, στο οποίο είχε δημιουργήσει μια τεράστια συλλογή κλασικής κυρίως μουσικής. Ίσως σαν πρώτο άκουσμα που μου εντυπώθηκε, ήταν το σόλο φλάουτο από τα Καυκασιανά Σκίτσα του Ιππολύτοφ Ιβάνοφ, ένα υπέροχο κομμάτι όχι τόσο γνωστό δυστυχώς.
Με ποιόν Μουσικό θα θέλατε να βρεθείτε επί σκηνής;
Με πάρα πολλούς! Θα έλεγα όμως ότι είμαι πια σε μια ηλικία που, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτός ο «ένας» μουσικός ανήκει στο παρελθόν κι όχι στο μέλλον μου: και είναι ο Μάνος Χατζιδάκις. Η παρουσία του ως μέντορας και συνεργάτης στη μουσική ζωή μου για αρκετά χρόνια υπήρξε τόσο εκθαμβωτική που δύσκολα θα μπορούσα να απομονώσω κάποιον, από αυτούς που είναι στην σφαίρα του εφικτού φυσικά.
Περιγράψτε μας τη μέχρι σήμερα πορεία σας στη μουσική.
Ξεκίνησα ως σολίστ κλασικής κιθάρας, με ανησυχίες για συνεργασίες και εμπειρίες σε όλα τα είδη μουσικής που με συγκινούσαν. Είναι δεδομένο ότι σε μια μόνο ζωή δεν μπορείς να κατευθύνεις τη δημιουργικότητά σου σε πολλές κατευθύνσεις εάν έχεις ως στόχο την αξιοπρεπή καλλιτεχνική παρουσία. Οπότε στην πορεία μου, οι συγκυρίες μάλλον, με έσπρωξαν κατ’ αρχήν στην σολιστική καριέρα της κλασικής μουσικής, με ρεσιτάλ και ηχογραφήσεις. Στην πορεία σε αυτό προστέθηκε το ελληνικό τραγούδι, ως ακομπανιατέρ εξαιρετικών τραγουδιστριών, αλλά και ως συνεργάτης σπουδαίων τραγουδοποιών και συνθετών, σε συναυλίες και πάμπολλες ηχογραφήσεις. Σε αυτά, μέσω σπουδών και εμπειρίας, προστέθηκε η σύνθεση οργανικής μουσικής, η οποία θεωρώ ότι ολοκληρώνει «το πρόσωπο» που ονειρεύτηκα να αποκτήσω ως καλλιτέχνης.
Υπήρξαν επιρροές καθοριστικές θετικές ή αρνητικές;
Ο δάσκαλος Δημήτρης Φάμπας μου εμφύσησε την αγάπη για την κλασική κιθάρα. Ο Νότης Μαυρουδής ως φίλος και συνεργάτης την επέκτεινε. Ο συνθέτης Κυριάκος Τζωρτζινάκης με βοήθησε να την ταιριάξω στα μέτρα μου δίνοντας μου την πρώτη ευκαιρία να εκφραστώ προσωπικά μέσω των νέων έργων του. Ο Τάσος Καρακατσάνης μου έμαθε να συνυπάρχω στα οργανικά σύνολα και να αντιλαμβάνομαι τον ρόλο των οργάνων σε αυτά. Ο Μάνος Χατζιδάκις με έμαθε να απογειώνομαι μέσω αυτών. Και ο μαέστρος – πιανίστας Γιώργος Χατζινίκος μου δίδαξε το πως να ζω «και μαζί και χώρια» από την κιθάρα, μαθαίνοντάς με το να νιώθω προ παντός μουσικός, και κατά δεύτερον σολίστας που η τύχη έφερε στα χέρια μου αυτό το θαυμάσιο μουσικό εργαλείο: την πολυφωνική κλασική κιθάρα. Προφανώς υπήρξαν και πολλοί άλλοι επηρεασμοί από συνθέτες, τραγουδιστές, μουσικούς, όμως τα παραπάνω θα έλεγα πως υπήρξαν τα βασικά σκαλοπάτια της μουσικής ζωής μου, υπό την έννοια ότι καθόρισαν τις επιλογές μου.
Σας «τρομάζει» η επιτυχία ή η αποτυχία;
Νομίζω ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοσύνθεσης ενός καλλιτέχνη και οι δυο αυτές πλευρές της δημιουργικής διαδικασίας. Μόνο που για τον καθένα είναι διαφορετικό το πως εννοούνται. Για έναν μουσικό και συνθέτη σαν κι εμένα, αποτυχία είναι να απογοητεύσω αυτούς που είναι κοντά στην Τέχνη μου και με πιστεύουν. Και επιτυχία το να νιώθω άξιος των προσδοκιών τους. Το να με αναγνωρίζουν κάποιοι που τυχαία με συναντούν στο δρόμο (αυτό δηλ. που το mainstream εννοεί επιτυχία του καλλιτέχνη) προφανώς δεν υπήρξε ποτέ το ζητούμενο, τότε θα ήταν πολύ διαφορετικές οι επιλογές μου ώστε να το (πιθανώς) πετύχω. Όχι βεβαίως ότι δεν είναι ευχάριστο όταν η αναγνώριση κάποιες λίγες φορές συμβαίνει (χα χα), η ματαιοδοξία του καλλιτέχνη είναι παρούσα, όμως προσπαθώ φιλότιμα να μην είναι καθοριστική. Ας μην ξεχνάμε όμως πως κάθε συνεπής καλλιτέχνης πρέπει να έχει ως ιδανικό στόχο το έργο του να αφορά άπαντες! Η πραγματικότητα πρέπει να είναι αυτή που θέτει τα όρια, όχι ο δημιουργός.
Ποια είναι η άποψή σας για τα μουσικά τηλεοπτικά talent show;
Η χειρότερη. Δημιουργούν ψευδαισθήσεις καριέρας σε παιδιά με δίψα για τέχνη (η απλά για προβολή) και απομακρύνουν τον μέσο άνθρωπο από την πραγματικότητα, η οποία είναι ότι η εκπαίδευση σε μια Τέχνη δεν γίνεται σε ένα μήνα αλλά σε πολλά, πάρα πολλά χρόνια μοναχικής και ομαδικής σκληρής προσπάθειας. Ότι οι πραγματικοί δάσκαλοι είναι προσωπικότητες με επιστημονική καλλιτεχνική κατάρτιση κι όχι τηλεοπτικοί αστέρες, ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, πετυχημένοι επαγγελματίες της πιάτσας. Τα talent show (αποκαλούμενα… «Ακαδημίες» ενίοτε ευτελίζοντας πλήρως τον όρο) δημιουργούν αναλώσιμα τεχνητά «αστέρια» που ένα σύστημα προβολής τα δημιουργεί και μετά τα σβήνει με συνοπτικές διαδικασίες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική υγεία αυτών των παιδιών, αλλά και την πολιτιστική υγεία ενός ολοκλήρου λαού, που γαλουχείται στο να βλέπει την Τέχνη ως «φιγούρα» ή «ξέδομα» και τίποτα παραπάνω.
Υπάρχουν μάνατζερ στην Ελλάδα που μπορούν να βοηθήσουν την πορεία ενός μουσικού;
Στο δικό μου χώρο, δηλ. της Έντεχνης Οργανικής Μουσικής, όχι δε νομίζω. Υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που μπορούν να οργανώσουν ή να βοηθήσουν, όμως μάνατζερ με την κανονική έννοια, δηλ. του ανθρώπου που θα σου χτίσει μια καριέρα, όχι δεν υπάρχουν. Και το λέω με λόγο γνώσης, καθότι είχα στο παρελθόν κανονικό μάνατζερ στο εξωτερικό και γνωρίζω τι αυτό σημαίνει.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες και σε cd η συλλογή μου (ως σολίστ και ενίοτε ως συνθέτης) με τίτλο “Kostas Grigoreas: Recording Guitarist”.
Έχω επίσης σχεδόν ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις με την πιο πρόσφατη συλλογή από συνθέσεις μου, που θα παρουσιαστούν σε άλμπουμ με εκλεκτούς Έλληνες μουσικούς. Ο τίτλος είναι «Ελληνικές Θαλασσογραφίες» και μέρος της παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο στη συναυλία μου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Παράλληλα συνεχίζω τη συνεργασία μου σε συναυλίες ως σολίστ και ως συνοδός με την εξαιρετική τραγουδίστρια Σαβίνα Γιαννάτου.
Επίσης ξεκινάμε πάλι τη συνεργασία μας με τον μοναδικό ερμηνευτή του Νέι, τον Χάρη Λαμπράκη, ξεκινώντας με μια «πασχαλινή» συναυλία για Νέι και κιθάρα, που θα πραγματοποιηθεί την Μεγάλη Δευτέρα στην Αίθουσα Νάκας της Αθήνας.
Παράλληλα συνεχίζω σταθερά να διαχειρίζομαι το διαδικτυακό μουσικό περιοδικό http://www.tar.gr, που μαζί με τον Νότη Μαυρουδή, την Έφη Αγραφιώτη, τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο, την Τίνα Βαρουχάκη, τον Άλκη Αναστόπουλο και αρκετούς άλλους σημαντικούς ανθρώπους του χώρου της μουσικής στηρίζουμε με την εθελοντική εργασία μας εδώ και 13 χρόνια.
Και φυσικά συνεχίζω να διδάσκω κλασική κιθάρα σε μαθητές κάθε ηλικίας, μια αγαπημένη συνήθεια πια…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κώστας Γρηγορέας είναι ένας από τους πιο προικισμένους Έλληνες κιθαριστές του καιρού μας. Σύγχρονος στην αντίληψή του για την κιθάρα και βαθιά καλλιεργημένος μουσικά…»
Μάνος Χατζιδάκις, συνθέτης, “Το Τετράδιο για Κιθάρα”
«…Εξαιρετική τεχνική και ήχος…»
Guitar magazine, Λονδίνο
«…Ως συνθέτη, τον Γρηγορέα χαρακτηρίζει αδιατάρακτη ισορροπία και συλλειτουργία οραματισμού και ευρηματικότητας […] Ως σολίστ, μας καθήλωσε με την ηχητική ευγένεια, την πλαστικότητα φράσεως και ρυθμού και έναν πλούτο λεπτότατων εκφραστικών αποχρώσεων…»
Γιώργος Λεωτσάκος, Εξπρές
«…Υπέροχο, Κώστα! Απήλαυσα την κάθε νότα του παιξίματός σου. Υπέροχη ζωντάνια, απόδοση των φράσεων… ΜΠΡΑΒΟ!»
Oscar Ghiglia, σολίστ κιθάρας
«…Μια λαμπρή εμφάνιση… ένας χαρισματικός κιθαριστής…»
Classical Guitar magazine
Ο Κώστας Γρηγορέας είναι ένα από τα επιφανέστερα μέλη της Ελληνικής κιθαριστικής οικογένειας και μια ξεχωριστή παρουσία στο χώρο της Ελληνικής μουσικής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και έχει σπουδάσει κιθάρα, ανώτερα θεωρητικά και μουσική τεχνολογία.
Ξεκίνησε την κιθάρα σε μικρή ηλικία με τον μουσικοδιδάσκαλο Γιάννη Ανδρεόπουλο. Στη συνέχεια σπούδασε στην τάξη του κιθαριστή Δημήτρη Φάμπα στο Εθνικό Ωδείο και απεφοίτησε με «Αριστείο». Θεωρητικά της μουσικής σπούδασε με τους Μιχάλη Βούρτση, Νικηφόρο Νευράκη και Πέτρο Τσιτσόπουλο (Πτυχίο Φούγκας).
Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αγγλία με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου. Εκεί σπούδασε κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά στο Royal Northern College of Music με τους Gordon Crosskey, John Williams και τον πιανίστα και μαέστρο Γιώργο Χατζηνίκο.
Αποφοιτώντας απέκτησε το Postgraduate Diploma του Πανεπιστημίου του Manchester.
Οι δραστηριότητες του περιλαμβάνουν συναυλίες, σύνθεση, συνοδεία τραγουδιού, παραγωγές ηχογραφημάτων και διδασκαλία.
Στις μακροχρόνιες συνεργασίες του ως σολίστ κλασικής κιθάρας σε συναυλίες και σε ηχογραφήσεις περιλαμβάνονται σημαντικότατοι Έλληνες συνθέτες και τραγουδοποιοί (Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Γιάννης Σπανός, Χρήστος Λεοντής, Νότης Μαυρουδής, Μιχάλης Τραυλός, Λένα Πλάτωνος, Κυριάκος Τζωρτζινάκης κ.ά.), διακεκριμένοι τραγουδιστές (Σαβίνα Γιαννάτου, Αλίκη Καγιαλόγλου, Μαρία Δημητριάδη, Νένα Βενετσάνου, Άννα Παρλαπάνου, Φλέρυ Νταντωνάκη, Λάκης Παππάς, Μαρίζα Κωχ, Χάρις Αλεξίου κ.ά.), καθώς και πάμπολλοι διαπρεπείς Έλληνες και ξένοι μουσικοί .
Έχει δώσει πολλές συναυλίες και έχει ηχογραφήσει για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, στην Αμερική, στην Αφρική και στην Άπω Ανατολή.
Συνθέτης «με πλούσιο όραμα» (κατά τον κορυφαίο μουσικοκριτικό Γιώργο Λεωτσάκο), έχει καταθέσει έργο σημαντικό για το ρεπερτόριο της Ελληνικής οργανικής μουσικής, με έμφαση στο ρεπερτόριο της κλασικής κιθάρας, είτε ως σολιστικού οργάνου, είτε ως μέρους συνόλου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει ήδη παρουσιαστεί σε συναυλίες, σε δισκογραφία και στο διαδίκτυο, αποσπώντας εγκωμιαστικές κριτικές από κοινό και κριτικούς. Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί, είτε σε έντυπη μορφή από τον οίκο Παπαγρηγορίου-Νάκας, είτε σε ηλεκτρονική μορφή από τον Ελβετικό οίκο Musicaneo και τον Γαλλικό Free-scores. To 2013, σε παγκόσμιο διαγωνισμό σύνθεσης, με ελεγχόμενη διαδικτυακή ψηφοφορία, που διοργάνωσε το Free-scores, βραβεύτηκε η σύνθεσή του «My Sky» για 2 κιθάρες.
Σημαντικότατη είναι η παρουσία του στη δισκογραφία ως συνθέτης, αλλά και ως σολίστ κλασικής κιθάρας, με δίσκους για σόλο κιθάρα, μουσική δωματίου, φωνή και κιθάρα και πάρα πολλές συμμετοχές σε έργα σύγχρονων συνθετών.
Ως μουσικοπαιδαγωγός, ακολουθώντας την μεγάλη παράδοση των Ελλήνων βιρτουόζων της κιθάρας και διδάσκοντας μικρούς και μεγάλους μαθητές, έχει δημιουργήσει σχολή από διακεκριμένους κιθαριστές, οι περισσότεροι από τους οποίους κάνουν ήδη επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα.
Διδάσκει και είναι έφορος της κιθάρας στα ωδεία Πυθαγόρειο και Πειραματικό Ψυχικού στην Αθήνα και Πολυρυθμία στην Πρέβεζα, όπου είναι και βασικός διοργανωτής των εκδηλώσεων «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας».
Επίσης συμμετέχει ως μέλος της κριτικής επιτροπής σε μουσικούς διαγωνισμούς διεθνούς κύρους.
Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Μαζί με το Νότη Μαυρουδή εκδίδουν το «TaR – μουσικό διαδικτυακό περιοδικό με αφορμή την κιθάρα» ( http://www.tar.gr/ )
Kostas Grigoreas talks about his «soloist-composer» nature, how to be open to new ideas and how to use music tools to experiment with everything, without hesitation.
What does music mean to you personally?
It is difficult to answer. Music has been part of my life as long as I remember myself.
Do you agree that music is all about fantasy?
I agree, but I think that fantasy cannot function without reality. Combining both in a composition or performance, gives the essential contrast that leads to musical excitement.
If you were not a professional musician, what would you have been?
Probably an engineer, related to electronics. I love everything that is related with technology and I feel happy that I can use it to create, perform, record and promote music. On the other hand, if I was not musically talented, I would probably be happy as a recording engineer.
The classical music audience is getting old, are you worried about your future?
The music audience generally, is getting old. I think that most of the stuff that young people „consume“ now is far from what I should consider as music. I would call that stuff „entertaining audio products“ and I am OK with that. They are nice if you want to dance or (just) mention the problems of your life, but no, for me they are not the art of music. All these products are far, not only from classical music, but also from all other honest artistic music genres, like Traditional, Jazz, quality Rock and Folk, etc. The audience diminishes in every real music genre. It is sad, but it will pass…
What do you envision the role of classical music to be in the 21st century? Do you see that there is a transformation of this role?
Of course there is a transformation. The classical music performer is not anymore in his room practicing countless hours for the „one concert“. The classical composer is not anymore creating music „to be discovered“ some years later. Music technology and use of the internet has given new tools for everyday creation and performance. Reaching your audience is a completely different process, in comparison to the (even near) past.
When I say that classical music is searching for new ways or that classical music is getting a new face, what would come to your mind?
Classical musicians were never isolated. Absorbing ideas and feelings from other cultures and music genres was always an inspiration for all really talented artists. However, music from all over the world is now at our fingertips (and ears) all day long. It is normal that classical music should become more and more „open“. For me, that is a blessing. I can perform or create music as I want it, no obligation to be „tonal“ or „atonal“ or „serial“, etc. My artistic palette may include everything, without any guilt!
Do you think we musicians can do something to attract the young generation to the classical music concerts? How will you proceed?
I think that being honest and simple is enough. Young people don’t like the snobbish attitude in art. Of course, mixing sound with video, acting, dance, etc. can help to expand our audience. I like every creative collaboration of the arts. But I also like the simplicity of „just music“. To close your eyes and immerse yourself in music.
Tell us about your creative process. Do you have your favorite piece (written by you). How did you start working on it?
It i not easy to answer. I have been a guitar soloist for all my life and I cannot „escape“ from that attitude. Quite a lot of my guitar works were created to be performed by myself. However, some of them proved to be more suited to my performer’s personality and they have become „mine“, and maybe I love them more, as I enjoy them through performance. Some were suited to others, and they „went away“. Generally speaking, I see my music from a distance. Maybe it is normal, as I am a composer that needs motivation to make music. Most of the time, that motivation is the admiration for others, musicians or groups that finally perform them.
We, Moving Classics TV, love the combination of classical music with different disciplines: music and painting, music and cinematography, music and digital art, music and poetry. What do you think about these combinations?
We are musicians, but mainly we are artists. Collaboration with other arts is an obligation and a great motive for creation and artistic pleasure.
Can you give some advice to young people who want to discover classical music for themselves?
To listen as much as they can to the work of the great masters of our art, composers, performers, maestros. To be open to new ideas and (if they are technically educated) to use their music tools to experiment with everything, without hesitation. Classical music in the 21st century is the only music that really has no borders. Think about it. You are free to create or be in any style you want. You can even create your own unique style, no need to be labeled as experimental, traditional, jazz, rock, etc.
Now it is common practice in the media to say that classical music is getting into the consumption business, do you agree? We are speaking about the supply and demand rules and how to sell your “product”, in your case your compositions. How do you see it?
You cannot create honest art following the market rules. Innovation can rarely become profitable. Fake innovation yes, all media are full of clichéd audio products labeled as „brand new“. Of course, a work of art can become mainstream and profitable when it matures. Nevertheless, I believe that an artist must be free from market rules. That is why I think it is necessary for all kinds of fine art to be financially supported, preferably by the state.
What projects are coming up? Do you experiment in your projects?
I recently completed a recording project, a collection of guitar works by myself and other composers of the 20th & 21st centuries. Its title is „Kostas Grigoreas: Recording Guitarist”, and you can listen on youtube:
I am now recording some solo works, including my favorite guitar composition by Benjamin Britten „Nocturnal after John Dowland, op.70“. I am also preparing a collection of works by me, performed by various small instrumental groups.
To conclude, I should mention that I like to make music for solo instruments or for small groups where each instrument „plays a role“. Probably, my soloist-composer nature leads me to that.
Εκλεκτοί κιθαριστές παρουσίασαν συνθέσεις για σόλο κιθάρα του Κώστα Γρηγορέα.
Μια συναυλία στα πλαίσια του φεστιβάλ κιθάρας «All that Guitar», που πραγματοποιήθηκε και φέτος με ιδιαίτερη επιτυχία στο Λουτράκι.
(Από αριστερά)Γιώργος Μπεχλιβάνογλου (καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ), Γιώργος Αθανασίου, Γιώργος Τσάνας, Βασίλης Κανελλόπουλος, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Βασίλης Καναράς, Κώστας Γρηγορέας.
Γιώργος Αθανασίου
(Ερμήνευσε τα έργα Mattina Luminosa και Danza con Fuoco)
Γιώργος Τσάνας
(Ερμήνευσε τα έργα Notturno Affettuoso και Παράδοξη Μπαλάντα)
Γιώργος Αναγνωστόπουλος
(Ερμήνευσε το έργο Τραγούδι με Κρυμμένα Λόγια)
Βασίλης Κανελλόπουλος (Ερμήνευσε τα έργα Τρεις Ελληνικές Σπουδές, Στα Βήματα του Μάρκου και Πρέβεζα)
Βασίλης Καναράς
(Ερμήνευσε το έργο Πανσέληνος στο Μόλυβο)
Έργο γραμμένο για το καλοκαιρινό Φεστιβάλ Κιθάρας Αρίων 2013, στο Μόλυβο της Λέσβου. Προορισμένο για να παιχτεί από το μαθητικό σύνολο των συμμετεχόντων σπουδαστών των σεμιναρίων του φεστιβάλ, σε διδασκαλία και διεύθυνση της Ελένης Σκάρκου.
Το πρώτο μέρος επιχειρεί να σκιτσάρει την μαγική εικόνα του Μολύβου, με το φεγγάρι να λούζει το κάστρο.
Το δεύτερο, επιχειρεί να σκιτσάρει τα δρομάκια της Σύρας, Στα Βήματα του Μάρκου (Βαμβακάρη).
Στα βίντεο που ακολουθούν, η μουσική ερμηνεύεται από τη νεανική κιθαριστική ορχήστρα Hesperia, σε διδασκαλία και διεύθυνση του Φραγκούλη Καραγιαννόπουλου. Η βιντεοσκόπηση έγινε στην θαυμάσια αίθουσα «Παρνασσός» στην Αθήνα.
Όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν επίσης να κατεβάσουν δωρεάν την παρτιτούρα από:
1. Free-scores
είτε από:
2. Musicaneo
«Πού νά ‘σαι τώρα» (1946) του Μιχάλη Σουγιούλ.
Οι στίχοι είναι των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου.
————————————-
Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, δημιουργός της συγκεκριμένης τηλεοπτικής εκπομπής στην ΕΡΤ, σημειώνει: «Μισή ώρα για έναν πολυγραφότατο συνθέτη όπως ο Μιχάλης Σουγιούλ είναι λίγο, πολύ λίγο. Αλλά δυστυχώς, τόση ήταν η διάρκεια της εκπομπής που αφιερώσαμε στον Σουγιούλ το 1983, στη σειρά «Οι παλιοί μας φίλοι». Για να χωρέσουν, λοιπόν, όσο γινόταν περισσότερα, κάτι έπρεπε να θυσιαστεί. Και τα σπασμένα τα πλήρωσε δυστυχώς, αυτή η πανέμορφη μπαλάντα, στην εξαίσια ερμηνεία της Νένας Βενετσάνου, με τη συνοδεία του Κώστα Γρηγορέα στην κιθάρα. Ολόκληρο το τραγούδι έχει άλλο τόσο, αλλά έπεσε ψαλίδι στο μοντάζ. «Πού νά’σαι τώρα», επιτυχία της Στέλλας Γκρέκα από το 1946. Οι στίχοι είναι των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου, η σκηνοθεσία της Βέρας Πάλμα».
…και μια εικόνα του εξαιρετικού αυτού συνθέτη, λαμπερή όσο και η μουσική του:
Δέκα χρόνια φέτος από την αναχώρηση του μεγάλου Μανόλη Αναγνωστάκη.
(Μας αποχαιρέτησε στις 23 Ιουνίου του 2005.)
Οι ευαίσθητοι στίχοι του, επίκαιροι όσο ποτέ!
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
Η έλλειψη πόρων για τον πολιτισμό είναι λογικό να μην αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Όμως πολλοί άνθρωποι του πολιτισμού δείχνουν να μην παραιτούνται και παλεύουν, αντισταθμίζοντας το έλλειμμα οικονομικού κεφαλαίου με το κεφάλαιο της ικανότητας και του ταλέντου τους. Κι αν αυτό δεν μπορεί να είναι η λύση, μιας και οι καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες και δεν μπορεί επ’ άπειρο να προσφέρουν σχεδόν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, είναι όμως μια δράση η οποία κρατάει ζωντανή την ελπίδα, σε χρόνια όχι ευνοϊκά για την καλλιτεχνική δημιουργία.
Οι «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας» 7 -11 Ιουλίου 2014 ανήκουν σε αυτές τις αξιέπαινες δράσεις. Το μουσικό αυτό φεστιβάλ με υπεύθυνους τους καθηγητές Νίκο Ντρέλα, Κώστα Γρηγορέα, Νίκο Ρώσσο και Θάλεια Παπαγγελή, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία για 3η συνεχή χρονιά.
Οι συντελεστές της παραπάνω διοργάνωσης, είναι ιδιαιτέρως αξιέπαινοι, διότι κατάφεραν για μια ακόμη χρονιά να διοργανώσουν ένα πολύ αξιόλογο φεστιβάλ χωρίς σοβαρή οικονομική ενίσχυση από φορείς, παρά μόνο με μικρής εμβέλειας χορηγίες για να καλυφθεί ένα μέρος των εξόδων.
Βεβαίως οι υπεύθυνοι εξέφρασαν ευχαριστίες προς τον Δήμο Πρεβέζης για την παραχώρηση του άνετου, ωραιότατου και πολύ λειτουργικού Πολιτιστικού Κέντρου, στο οποίο πραγματοποιήθηκαν τα μαθήματα οι διαλέξεις και οι περισσότερες από τις συναυλίες της διοργάνωσης.
Άποψη της γραφικής Πρέβεζας
Το μουσικό αυτό Φεστιβάλ από την πρώτη χρονιά διοργάνωσής του, έχει την πρωτοτυπία να περιλαμβάνει μαθήματα και συναυλίες διαφόρων οργάνων, καθώς και συνόλων και όχι ενός μόνο μουσικού οργάνου, όπως συμβαίνει συνήθως.
Η Εναρκτήρια συναυλία του Φεστιβάλ
Η έναρξη της ενδιαφέρουσας αυτής διοργάνωσης πραγματοποιήθηκε στην ωραιότατη Πινακοθήκη, «Λέανδρος Σπαρτιώτης», η οποία ευγενώς παραχωρήθηκε για τη συναυλία. Το ντουέτο νέων σολίστ κιθάρας, ο Αχιλλέας Μάρκου και ο Γιώργος Καλόμαλος, μας χάρισαν μια γεμάτη λυρισμό βραδιά κιθάρας παρουσιάζοντας έργα Ελλήνων συνθετών, κάτι που είναι άλλωστε πάντα βασικός στόχος αυτού του φεστιβάλ.
Το πρώτο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε με το «Βαλς των χαμένων ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι από το «Τετράδιο για Κιθάρα».
Στη συνέχεια απολαύσαμε ένα συναισθηματικό και ιδιαίτερα απαιτητικό σύγχρονο έργο του συνθέτη Νίκου Ντρέλα, με τίτλο «Αναζήτηση».
Ακολούθησε ένα έργο ταιριαστό στην καλοκαιρινή ατμόσφαιρα: το πολύ αγαπητό “Greek Memories” του Κυριάκου Τζωρτζινάκη σε πέντε μέρη (Τράτα, Πυροφάνι, Τρύγος, Θερισμός, Πανηγύρι).
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με ένα ακόμη έργο έλληνα συνθέτη. Πρόκειται για τις «Ρεμπέτικες Σπουδές» του Βαγγέλη Μπουντούνη σε τρία μέρη («Συννεφιασμένη Κυριακή», «η Αχάριστη» και «Γκιούλ Μπαχάρ»). Μια θαυμαστή κιθαριστική επεξεργασία από το γνωστό κιθαριστή-συνθέτη των υπέροχων μελωδιών του Τσιτσάνη. Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, το ντουέτο παρουσίασε ένα έργο του Κώστα Γρηγορέα, με τον ελαφρώς χιουμοριστικό τίτλο «Μαυρουδισμοί». Ο συνθέτης το έχει αφιερώσει στον γνωστό φίλο και συνεργάτη του, σημειώνοντας: «Τρία ελληνικά σκίτσα, αφιερωμένα στις εξαιρετικά ευρηματικές τεχνικές του κιθαριστή-συνθέτη Νότη Μαυρουδή στην απόδοση του ελληνικού λαϊκού μουσικού ιδιώματος» Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη: «Παρεμπιπτόντως», «Ρομάντζα για Ανεκπλήρωτους Έρωτες», «Ο Χορός της Βάσως».
Το πρόγραμμα της συναυλίας ολοκληρώθηκε με το ενδιαφέρον έργο του άξιου καθηγητή των δυο νέων κιθαριστών, Δημήτρη Δημητριάδη με τίτλο: “D.A.D.A.A.D.” Η πρωτοτυπία του εγχειρήματος (αλλά και του τίτλου) έγκειται στον ιδιαίτερο τρόπο κουρδίσματος της κιθάρας (δηλαδή: αντί μι-σι-σολ-ρε-λα-μι η κιθάρα κουρδίζετε σε: ρε λα ρε λα λα ρε).
Μαθήματα
Όλα τα πρωινά της διοργάνωσης, μαθητές παρακολουθούσαν μαθήματα κιθάρας, πιάνου και φλάουτου, στον φιλόξενο χώρο του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Πρέβεζας.
Μαθητές όλων των ηλικιών, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθήματα κιθάρας με τον Κώστα Γρηγορέα.
Πολλοί ήταν και οι μαθητές πιάνου που παρακολούθησαν τα πολύ ενδιαφέροντα μαθήματα του καθηγητή και σολίστ Χαράλαμπου Αγγελόπουλου. Οι μαθητές στην πλειοψηφία τους ήταν επιπέδου ανωτέρας και έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ερμηνεία γνωστών έργων του αξιοζήλευτου πιανιστικού ρεπερτορίου.
Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον είχαν και τα κιθαριστικά σύνολα- τους μαθητές των οποίων δίδαξε ο δάσκαλος κιθάρας και θεωρητικών Νίκος Ρώσος. Η διδασκαλία των συνόλων προσφέρει πολλαπλά οφέλη στους μαθητές τόσο από μουσικής πλευράς (καλύτερη αίσθηση του ρυθμού και κατανόηση της αρμονίας των έργων) όσο και από άποψη σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ των μαθητών. Οι μαθητές-υπό την καθοδήγηση του κ Ρώσσου -έπαιζαν πολύ συντονισμένα και έδειχναν να απολαμβάνουν δεόντως αυτή τη μουσική εμπειρία.
Ο Δημήτρης Φωτόπουλος και ο Νίκος Ρώσος με τους μαθητές του συνόλου φλάουτου μετά από μια συναυλιακή μουσική πανδαισία
Τα μαθήματα φλάουτο έγιναν από τον σολίστ και μουσικοπαιδαγωγό Δημήτρη Φωτόπουλο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η μαθητική συναυλία του συνόλου από φλάουτα υπό τη διεύθυνση του καταξιωμένου σολίστ, ο οποίος παρά τον περιορισμένο χρόνο που είχε στη διάθεσή του για να προετοιμάσει τους μαθητές, μας εξέπληξε με το τελικό αποτέλεσμα.
Αφιέρωμα στον συνθέτη Κυριάκο Σφέτσα
Κυριάκος Σφέτσας και Νίκος Ντρέλας
Κάθε χρόνο στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ, γίνεται αφιέρωμα σε κάποια σημαντική προσωπικότητα της μουσικής. Φέτος οι «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας» ήταν αφιερωμένες σε μια σπουδαία προσωπικότητα: στον καταξιωμένο συνθέτη και πρωτοπόρο του ποιοτικού ραδιοφώνου, τον καταγόμενο από το νησί της Λευκάδας, Κυριάκο Σφέτσα.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε μια δημόσια συζήτηση του Νίκου Ντρέλα με τον Κυριάκο Σφέτσα και ενδιαμέσως μαθητές και σολίστ ερμήνευσαν έργα του.«Πριν από μερικές δεκαετίες ήρθαμε κάποτε πιτσιρίκια εδώ στην πόλη (δεν θυμάμαι σε ποια αίθουσα), να παίξουμε ως μαθητές του Εθνικού Ωδείου Λευκάδας. Και σήμερα μετά από πολλές δεκαετίες κάποια παιδιά (από εδώ από την Πρέβεζα) θα παίξουνε κομμάτια που έχω γράψει για παιδιά» είπε συγκινημένος ο κ Σφέτσας απευθύνοντας χαιρετισμό στο κοινό.
Ο συνθέτης με την καθ. πιάνου Θάλεια Παπαγγελή η οποία δίδαξε τους μαθητές που έπαιξαν τα έργα
Στη συναυλία ερμηνεύτηκαν μέρη από το έργο του Κυριάκου Σφέτσα «Στο ρεύμα του ήλιου». Με αφορμή την εκτέλεση αυτού του έργου, που είναι ειδικά γραμμένο για παιδιά, ο κ Σφέτσας έκανε ορισμένες πολύ ουσιαστικές και διαφωτιστικές επισημάνσεις, αναφορικά με το παιδικό τραγούδι»:«όπως όλοι γνωρίζετε, οι σπουδαίοι συνθέτες (τουλάχιστον αυτούς που γνωρίζουμε εμείς ως συνθέτες της δυτικής μουσικής), έχουν όλοι- λίγο έως πολύ- ασχοληθεί με τα παιδιά. Για μένα η μουσική για τα παιδιά είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν έχει να κάνει με «νιανιαρίσματα», ούτε με ζουζούνια. Έχει να κάνει με μια μουσική, η οποία είναι πάρα πολύ σοβαρά δομημένη. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται η αξία της και η ποιητική της. Η μουσική για τα παιδιά αντιμετωπίστηκε απ΄ όλους τους μεγάλους μουσικούς, με τον πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο» υπογράμμισε ο κ Σφέτσας αναφερόμενος στη συνέχεια σε διάσημα έργα του κλασικού ρεπερτορίου που απευθύνονται σε παιδιά.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στο κοινό ο επίλογος της ομιλίας του κ Σφέτσα, όπου ο συνθέτης εξέφρασε ιδιαίτερες ευχαριστίες προς τους διοργανωτές που τον προσκάλεσαν, αλλά κυρίως, στα παιδιά που ερμήνευσαν έργα του: «Θέλω να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τα παιδιά που αφιέρωσαν την ψυχή τους για να ερμηνεύσουν τη δική μου μουσική» είπε φανερά συγκινημένος. Μεταφέροντάς μας από τη γεμάτη ευαισθησία σκέψη του στη σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης, ο συνθέτης είπε κλείνοντας την ομιλία του: «Αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό θα έλεγα ένα βαθύ ψυχικό πόνο και ένα φόβο για τα παιδιά: το μόνο που θα θελα να πω είναι ότι θα έπρεπε με όση δύναμη έχουμε ή με όση μας απομένει να τα αγαπάμε και να τα στηρίζουμε σε κάθε βήμα τους και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ό,τι πιο δημιουργικό και να τους το χαρίζουμε. Πρώτα απ΄όλα τα παιδιά».
Γ. Μπεχλιβάνογλου, Κ. Γρηγορέας και Κ. Σφέτσας περιχαρείς μετά το τέλος της απολαυστικής συναυλίας-παρουσίασης
Συναυλία Άγγελου Μπότση και Δημήτρη Κουρζάκη
Το κιθαριστικό ντουέτο Άγγελου Μπότση και Δημήτρης Κουρζάκη
Μια από τις ωραιότερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, ήταν η συναυλία των σολίστ Άγγελου Μπότση και Δημήτρη Κουρζάκη στην μικρή γραφική πλατεία Κολοβού (Παναγία των Ξένων).
Οι δυο σολίστ, μας χάρισαν πολύ υψηλού επιπέδου ερμηνείες, αρχικά παρουσιάζοντας ο καθένας χωριστά, έργα για σόλο κιθάρα. Ο Άγγελος Μπότσης, έπαιξε τα πολύ ενδιαφέροντα έργα των: L.Brouwer : “Elogio de la danza”,D.Reis“Se elaperguntar”, καθώς και δυο γεμάτα ευαισθησία έργα του Κ.Γρηγορέα: «November mood» και «Aura». Ο Δημήτρης Κουρζάκης ερμήνευσε γνωστά και αγαπημένα πρελούδια του H.V. Lobos, καθώς και το ιδιαιτέρως απαιτητικό έργο του σύγχρονου ρώσου συνθέτη, NikitaKoshkin, με τίτλο: “Usher valse.”
Στη συνέχεια οι δυο σολίστ, αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό ντουέτο. Με αυτό το σχήμα, ερμήνευσαν το έργο «Millers Dance» του M. de Falla, τα γνωστά- και ονειρικά- έργα του I.Albeniz: “Mallorca”, “Aragon”, “Cordoba,” καθώς και το έργο του A. Piazzolla“Lo que vendra”. Τα ζωηρά χειροκροτήματα του κοινού, έφεραν τους δυο σολίστ ξανά στη σκηνή για να μας χαρίσουν και πάλι το υπέροχο “Μillers Dance.”
Παρουσίαση Οργανοποίας
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση που έκανε ο καταξιωμένος σολίστ κλασικής κιθάρας Γιώργος Μπεχλιβάνογλου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του και στον τομέα της κατασκευής μουσικών οργάνων, με την πολύτιμη συνεργασία του πρώην μαθητή του, Γιώργου Αναγνωστόπουλου.
O Γιώργος Μπεχλιβάνογλου παρουσιάζει την “Moov travel guitar”
Ο Γιώργος Μπεχλιβάνογλου, παρουσίασε δυο είδη κιθάρες, εντυπωσιάζοντας το κοινό: “την ταξιδιωτική κιθάρα» (moovtravelguitar), δηλαδή μια κιθάρα που συναρμολογείται και μεταφέρεται σε μέγεθος μικρής τσάντας και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κιθάρα μελέτης, αλλά και ως επαγγελματική κιθάρα συναυλίας μιας και διαθέτει κορυφαία εξαρτήματα ηλεκτρονικής ενίσχυσης του ήχου (φωτογραφία). Επίσης παρουσίασε την «σιαμαία κιθάρα» όπως την αποκαλεί, η οποία ουσιαστικά είναι ‘δυο κιθάρες σε μια’ και παίζεται και από τις δυο της όψεις. Στη μια όψη του μουσικού οργάνου, παίζει κανείς κλασική κιθάρα και στην άλλη, ακουστική! «Η ενασχόλησή μου με την κατασκευή προέκυψε από κάποιες ανάγκες που είχαν σχέση με τη δουλειά μου. Εγώ ως κιθαριστής δεν άντεχα να κουβαλάω στις συναυλίες 2-3 κιθάρες και ήθελα να διευκολύνω τη ζωή μου» είπε, με την αμεσότητα που τον χαρακτηρίζει, στην εισαγωγή της παρουσίασής του ο Γιώργος Μπεχλιβάνολγου.
Στον τομέα της οργανοποιίας «συνοδοιπόρος» είναι ο πρώην μαθητής και νυν συνεργάτης του, Γιώργος Αναγνωστόπουλος. «Εξηγώντας του στα μαθήματα κάποιες ιδέες μου (και εκείνος έχοντας μια σημαντική εμπειρία με την κατασκευή και την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή) μου είπε: “γιατί δεν τις κάνουμε πράξη;”. Από κει ξεκίνησε η όλη διαδικασία. Χωθήκαμε στα βαθιά και προέκυψαν τα δημιουργήματα αυτά» ανέφερε ο κ Μπεχλιβάνογλου και στη συνέχεια παρουσίασε κάθε μια από τις κιθάρες, οι οποίες εντυπωσίασαν με τον ήχο τους.
Κατά τη διάρκεια της επίδειξης έπαιξε κάποια αγαπημένα κομμάτια του κιθαριστικού ρεπερτορίου, έτσι είχαμε την ευκαιρία και να απολαύσουμε την εξαιρετική δεξιοτεχνία και μουσικότητα του σπουδαίου αυτού σολίστ
Τα βραβεία και οι έπαινοι του Διαγωνισμού κιθάρας
με έμφαση στη μουσική Ελλήνων συνθετών
Πριν την ανακοίνωση των βραβείων του διαγωνισμού, ο πρόεδρος της επιτροπής, Κώστας Γρηγορέας, έκανε μια εισαγωγική (πλην όμως κατατοπιστική και παιδαγωγικά χρήσιμη ομιλία) ως προς τους στόχους αυτής της διοργάνωσης και το χαρακτήρα του διαγωνισμού.
Αναφερόμενος στο μουσικό φεστιβάλ της Πρέβεζας, ο Κώστας Γρηγορέας παρατήρησε: «Δεν θέλουμε να το βλέπετε ως συνέδριο, ως κάτι επίσημο. Είναι μια γιορτή στην οποία πρέπει να συμμετέχει όλη η πόλη. Γι΄αυτό γίνεται και η συναυλία στον πεζόδρομο, γι΄αυτό χρησιμοποιούνται και τα δημοτικά κτίρια της πόλης (που ευγενώς παραχωρούνται και ευχαριστούμε γι΄αυτό). Ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτός ο θεσμός αλλά εύχομαι να υπάρξει και ουσιαστικότερη στήριξη, γιατί τα χρόνια είναι δύσκολα και χωρίς στήριξη τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο» υπογράμμισε, προτάσσοντας ουσιαστικά την ανάγκη για αμεσότερη «σύνδεση» του μουσικού φεστιβάλ με την τοπική κοινωνία. Στη συνέχεια ο ομιλών, εξήρε τη συμβολή όλων όσοι συμμετείχαν ως σολίστ: «Είναι υψηλοτάτου επιπέδου, αυτό το απέδειξαν για μια ακόμα φορά επί σκηνής» καταλήγοντας: «θα συνεχίσουμε να κάνουμε επιλογές από πρώτης κλάσεως μουσικούς που να τιμούν με την υψηλή τους επίδοση το κοινό της Πρέβεζας».
Τα μέλη της επιτροπής του διαγωνισμού επί το έργον! (Νίκος Ντρέλας, Δημήτρης Κουρζάκης, Άγγελος Μπότσης, Κώστας Γρηγορέας, Γιώργος Μπεχλιβάνογλου)
Λίγο πριν την ανακοίνωση των βραβευθέντων του διαγωνισμού, ο κ Γρηγορέας, θέλησε να αποσαφηνίσει τις προθέσεις των διοργανωτών ως προς την ένταξη του διαγωνισμού στην εν λόγω διοργάνωση: «Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ γίνεται και ένας διαγωνισμός για παιδαγωγικούς λόγους. Δεν είναι ένας διαγωνισμός επαγγελματικός με την έννοια ότι έρχονται εδώ μουσικοί φθασμένοι για να ανοίξουν πόρτες στην καριέρα τους. Είναι ένας διαγωνισμός για να λήξουν πανηγυρικά αυτές οι εκδηλώσεις. Να γίνει ένας «αγώνας»! Στα παιδιά άλλωστε, όταν δεν βρίσκονται υπό πίεση, διασκεδάζουν με το να ανταγωνίζονται μεταξύ τους».
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη ομιλία, ο Κώστας Γρηγορέας υπενθύμισε ότι «ο συγκεκριμένος διαγωνισμός έχει πάντοτε ως κύριο στόχο να προωθήσει τη μουσική των Ελλήνων συνθετών», ενώ δεν παρέλειψε να «συστήσει» στο κοινό και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής: Νίκο Ντρέλα, Γιώργο Μπεχλιβάνογλου, Δημήτρη Κουρζάκη και Άγγελο Μπότση. «Όλοι είναι κορυφαίοι και κυρίως δρώντες στο χώρο της ελληνικής μουσικής», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ομιλών.
Ο διαγωνισμός απευθυνόταν σε δυο κατηγορίες μαθητών: «έως 16 ετών» και «από 17 ετών, χωρίς όριο ηλικίας».
Στο διαγωνισμό διακρίθηκαν οι ακόλουθοι μαθητές:
Α΄ κατηγορία έως και 16 ετών
Δεν δόθηκε 1ο βραβείο
Τσαπάρας Δημήτρης: 2ο βραβείο
Σιγμανίδης Φίλιππος: 3ο βραβείο
Επαίνους έλαβαν:
Κωνσταντινίδης Ιωάννης
Μπούρας Γεώργιος
Β΄ κατηγορία από 17 ετών και άνω
Δημήτρης Σουκαράς: 1ο βραβείο
Δεν δόθηκε 2ο βραβείο
Αθανασίου Γιώργος: 3ο βραβείο
Επαίνους έλαβαν οι:
Μπατσούρης Φίλιππος
Γρηγορίου Δημήτρης
Ο νικητής του 1ου βραβείου στην κατηγορία άνω των 17 ετών, Δημήτρης Σουκαράς ανεβαίνει στο βήμα για να παραλάβει το βραβείο του
Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή όλοι οι επιτυχόντες του διαγωνισμού για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Η Συναυλία λήξης
Μετά τη λήξη της τελετής βράβευσης, ακολούθησε η εορταστική συναυλία λήξης του Φεστιβάλ, στην οποία έλαβαν μέρος σολίστ καθηγητές, καθώς και οι βραβευθέντες μαθητές. Η συναυλία ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του αγαπητού Πρεβεζάνου τραγουδιστή και κιθαριστή Λάκη Παππά.
Η παρουσίαση του μικρού συνόλου που δίδαξε ο Νίκος Ρώσος
Ο Φίλιππος Σιγμανίδης, που έλαβε το 3ο βραβείο στην Α΄Κατηγορία, ερμήνευσε το πολύ αγαπητό έργο του Νίκου Μαμαγκάκη «Εκδρομή».
Ο Δημήτρης Τσαπάρας (2ο βραβείο) στην ίδια κατηγορία, «ταξίδεψε» το κοινό με το γοητευτικό- “Asturias” του I. Albeniz.
Ο Γεώργιος Αθανασίου, ο οποίος έλαβε το γ΄βραβείο στην επόμενη κατηγορία, ερμήνευσε ωραιότατα το έργο “Danza con Fuoco” του Κ.Γρηγορέα. Ο διακεκριμένος με το 1ο Βραβείο, Δημήτριος Σουκαράς, πτυχιούχος κλασικής κιθάρας και φοιτητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, μας χάρισε μια υψηλής δεξιοτεχνίας ερμηνεία του έργου «Hommage a Debussy» του Manuel De Falla.
——
Ακολούθησε ένα σύνολο εκ των μαθητών της τάξης Μουσικής Δωματίου του Δημήτρη Φωτόπουλου, αποτελούμενο από τους μουσικούς: Αλεξάνδρα Μπεζεβέγκη (φλάουτο), Κωνσταντίνο Ρώσσο (σαξόφωνο) και Λαμπρινή Ράπτη (πιάνο). Γοήτευσαν ιδιαιτέρως το κοινό με το έργο του, C. Cui, «Berceuse».
Σε πιο οικεία ακούσματα, μας οδήγησε η Ναταλία Γιαννάκη, η οποία μας χάρισε μια ωραιότατη ερμηνεία της «Sonata no6» του L.V.Beethoven.
Μετά την εμφάνιση των μαθητών, η βραδιά συνεχίστηκε με ερμηνείες από τους έμπειρους καθηγητές και σολίστ που μετείχαν στη φετινή διοργάνωση.
Σονάτα του Donizettiγια πιάνο και φλάουτο, ερμήνευσε ο σολίστ πιάνου, Χαράλαμπος Αγγελόπουλος ως ντουέτο με τον σολίστα φλάουτου, Δημήτρη Φωτόπουλο, προσφέροντας στο κοινό, μια μουσική πανδαισία.
Το έργο του «Παιδική Φαντασία» για κιθάρα και φλάουτο επέλεξε να ερμηνεύσει ο Κώστας Γρηγορέας με τον Δημήτρη Φωτόπουλο ως σολίστ στο φλάουτο. «Διάλεξα αυτό το κομμάτι να παιχτεί εδώ, γιατί θέλω να το αφιερώσω σε έναν άνθρωπο, που είχε παιδική ψυχή και καρδιά και που δυστυχώς έφυγε φέτος… Είναι ο φίλος και συνεργάτης μου, ο Πρεβεζάνος Λάκης Παππάς. Ήταν ένας πολύ σημαντικός τραγουδιστής, εξαιρετικός φίλος, συνεπής και δραστήριος καλλιτέχνης» είπε ο Κώστας Γρηγορέας, φανερά συγκινημένος. Εν μέσω ζωηρών χειροκροτημάτων από ένα επίσης συγκινημένο κοινό, συμπλήρωσε: “Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι ο Λάκης Παππάς ήταν μορφωμένος και συνειδητοποιημένος κλασικός κιθαριστής. Είχε σπουδάσει κλασική κιθάρα με τον Γεράσιμο Μηλιαρέση και αντιμετώπιζε την κιθάρα πάντοτε όχι ως όργανο συνοδείας, αλλά ως όργανο «σολιστικό». Ήταν από τους ανθρώπους που συνέβαλε από την εποχή του νέου κύματος μέχρι σήμερα, ώστε να γίνει γνωστή στην Ελλάδα η πλούσια πολυφωνική πλευρά του οργάνου».
Η αποχαιρετιστήρια συναυλία της φετινής διοργάνωσης ολοκληρώθηκε με το μουσικό σύνολο από κιθάρες υπό τη διεύθυνση του Νίκου Ντρέλα στο ωραιότατο «Πήγε να ξαστερώσει», ένα έργο γραμμένο από τον ίδιο ειδικά για το φεστιβάλ και το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από το κοινό.
Με υπέροχους σύγχρονους ελληνικούς ήχους ολοκληρώθηκαν λοιπόν οι Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2014!
Το ραντεβού δόθηκε για του χρόνου την ίδια εποχή, με την ελπίδα πως οι τοπικοί φορείς θα αντιληφθούν καλύτερα την δυναμική του φεστιβάλ και θα το στηρίξουν οικονομικά ώστε να προσφέρει ακόμα περισσότερα στον πολιτισμό και την προβολή της πανέμορφης αυτής πόλης.
Κώστας Γρηγορέας και Marco Tamayo
.jpg)
Οι βασικοί διοργανωτές του Art Campus 2019: 
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Η Μουσική Σελίδα του Κώστα Γρηγορέα 