Τελειώσαμε με τα ωδεία! Μήπως σειρά έχουν τα μουσικά πανεπιστήμια;

Θα προσπαθήσω να τα πω με 3 κουβέντες, ή καλύτερα με 2.
Κι αυτό γιατί η πρόθεσή μου είναι να καταλάβουν οι μαθητές και οι γονείς το πού πάνε να μπλέξουν…
Κι ας με συγχωρήσουν οι συνάδελφοι για την γλαφυρότητα και τη μη εμπεριστατωμένη ανάλυση. Άλλωστε το TaR είναι ανοιχτό για όποιες επιπλέον αναλύσεις και επεξηγήσεις, από οποιονδήποτε το επιθυμεί.
Επίσης, ξεκαθαρίζω πως πρόθεσή μου δεν είναι να αδικήσω τις προσπάθειες σοβαρών πανεπιστημιακών συνάδελφων αλλά να δώσω έμφαση στο ότι, αν δεν μπει μια σειρά, μάλλον «δεν πάει άλλο»…

Η ελληνική μουσική εκπαίδευση, άρα και η μουσική Τέχνη, πορεύτηκε μέχρι σχετικά πρόσφατα μέσω των ωδείων. Γνωστό.
Τα ωδεία δημιούργησαν την Μαρία Κάλλας (Εθνικό Ωδείο) τον Δημήτρη Μητρόπουλο (Ωδείο Αθηνών) τον Λεωνίδα Καβάκο (Ελληνικό Ωδείο). Σε αυτά έλαβαν την εκπαίδευση που τους κατέστησε ικανούς να γίνουν δεκτοί από τις μεγαλύτερες Ακαδημίες και Πανεπιστήμια του Κόσμου, ώστε να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Επίσης τα ωδεία δημιούργησαν τους ακροατές της «λόγιας» μουσικής στη χώρα μας, κάτι εξ ίσου σημαντικό με το προηγούμενο.
Αυτά τα ίδια ωδεία που εν έτη 2019 εξακολουθούν να είναι… αδιαβάθμητα στην εκπαιδευτική κλίμακα. Κάτι που ακόμη και μετά από 40 χρόνια προσωπικής εκπαιδευτικής δράσης δεν έχω καταλάβει πως μπορεί να συμβαίνει.
(Τόσο καλά!… Δηλαδή φανταστείτε τι έχουν καταλάβει οι μαθητές και οι γονείς που ενδιαφέρονται για τη μουσική εκπαίδευση…)

Αδιαβάθμητα μουσικά σχολεία τα ωδεία λοιπόν, που όμως τα διπλώματα που απονέμουν είναι υψηλότατων απαιτήσεων. Τόσο υψηλών μάλιστα, ώστε όλοι οι επιφανείς Έλληνες μουσικοί έγιναν εύκολα δεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της Γης. Και που, αφού τελείωσαν αυτές τις σπουδές, το ελληνικό κράτος τυπικά δεν τις αναγνωρίζει (έως και καθόλου) καθότι στην Ελλάδα… δεν υπάρχουν αντίστοιχες σπουδές!

Μπερδευτήκατε; Εγώ να δείτε! Ειδικά όταν πριν χρόνια έμαθα σχετικά με την δική μου περίπτωση:
Είμαι κάτοχος Μεταπτυχιακού του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, όπου εκεί με δέχθηκαν κατόπιν ακρόασης και ως απόφοιτο της ανώτερης σχολής που διαθέτει η πατρίδα μου για μουσικούς εκτελεστές. Δηλαδή του ωδείου.
Όμως, όταν επέστρεψα έμαθα ότι, σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, στο Δημόσιο, δεν θα μπορούσα να διοριστώ σε κάποια βαθμίδα αντίστοιχη της καριέρας μου. Διότι δεν είχα κάποιο ελληνικό πανεπιστημιακό πτυχίο. Οποιοδήποτε πτυχίο, οποιασδήποτε σχολής.
Όμως κατόπιν υπήρξα μέλος σε επιτροπές του ΑΣΕΠ, όπου εγώ έκρινα το ποιοι θα διοριστούν.
Εκεί όπου εγώ ουσιαστικά δεν μπορώ…
Ανέκδοτο, ε;

Κι όλα αυτά διότι στην Ελλάδα υπάρχει το μπάχαλο να έχουμε δυο «απέναντι ανταγωνιστικά μαγαζιά». Το Υπουργείο Πολιτισμού (εποπτεύει τα ωδεία) και το Υπουργείο Παιδείας (εποπτεύει τα πανεπιστήμια). Το δεύτερο λοιπόν, δεν αναγνωρίζει ως ισότιμους με τους δικούς του, τους τίτλους του πρώτου.
Στην πορεία βέβαια, βρέθηκε ένα παραθυράκι, που δεν κόβω και το κεφάλι μου ότι έχω καταλάβει πώς ακριβώς λειτουργεί. Εάν λοιπόν είσαι αδιαβάθμητος (του ωδείου) αλλά έχεις κι ένα πτυχίο πανεπιστήμιου (πχ Μεσογειακής Υδατοκαλλιέργειας) τότε είσαι κομπλέ! Μπορείς άνετα να διοριστείς εκεί όπου ο Καβάκος δεν μπορεί!

Μπερδευτήκατε; Πάρτε μια ανάσα διότι ακολουθεί συνέχεια:

Λογικά, έπρεπε να πάρουμε την υπάρχουσα παράδοση και πολιτιστική υποδομή των, έστω λίγων, σοβαρών ωδείων, να την εξυγιάνουμε περαιτέρω (απολύτως απαραίτητο μιας και υπάρχουν ουκ ολίγα απαράδεκτα, στο όριο της απάτης) και να την αναβαθμίσουμε σε Μουσική Ακαδημία. Εκεί όπου θα διδάσκουν οι αντικειμενικά καταξιωμένοι μουσικοί λόγω προσφοράς και καριέρας κι όχι λόγω «χαρτιών». Όμως αντ’ αυτού συνεχίσαμε με ελληνικού τύπου «πατέντες». Σκέφτηκε λοιπόν ο σοφός νομοθέτης:
«Μιας και (επιτέλους) αξιωθήκαμε να φτιάξουμε στα πανεπιστήμια ένα καλό οικοδόμημα που λέγεται «Μουσικολογία», δεν κάνουμε και μια… προέκταση να την πούμε γενικώς «Μουσικό Τμήμα», να καλυφτούμε για τα ωδεία και τις ακαδημίες κι όλα αυτά τα περιττά που αυτοί οι σπαστικοί Ευρωπαίοι μας ζητάνε;»
Όπερ και εγένετο.
Κι ας έταζαν ανά καιρούς Μουσικές Ακαδημίες η Μελίνα, ο Θάνος κι ο Καραμανλής ο Β’ (που μέχρι κορδέλα εγκαινίων έκοψε ο άνθρωπος).

Και γεννήθηκαν τα Μουσικά Πανεπιστήμια.
Που με τη σειρά τους, στελεχωμένα από ικανότατους αλλά και ανικανότατους, προσπαθούν κι αυτά τα ίδια να καταλάβουν τι ακριβώς είναι:

# Είναι Ωδεία;
Φυσικά και όχι, διότι οι σπουδές ενός μουσικού οργάνου ή ανώτατων θεωρητικών ξεκινούν από μια σχετικά νεαρή ηλικία και διαρκούν 10-13 η και 15 χρόνια.

# Είναι επιστημονικά-ερευνητικά ιδρύματα;
Όσον αφορά τη Μουσικολογία εννοείται, αλλά όσον αφορά την πρακτική μουσική εκπαίδευση; Σε 4-5 χρόνια, μόνο ανώτατη εξειδίκευση μπορούν να δώσουν, όπως δηλ. σε όλον τον Κόσμο γίνεται. Αλλά για να γίνει αυτό, οι μαθητές πρέπει προηγουμένως να έχουν σπουδάσει μέχρι ένα υψηλό επίπεδο. Που; Μα στα παρακατιανά και σχεδόν μη αναγνωρισμένα από το σύστημα του Υπουργείου Παιδείας ωδεία!

Κι ο μαθητής τι καταλαβαίνει μέσα σε αυτό το μπάχαλο; Ότι για να γίνει εκτελεστής μουσικός ή μουσικός δημιουργός με προοπτικές μόνιμης επαγγελματικής αποκατάστασης πρέπει να δώσει εξετάσεις για το τμήμα… Μουσικολογίας, καθότι το δίπλωμα του ωδείου δεν αναγνωρίζεται ως ισότιμο!
Ότι δηλ., για να το κάνω πιο λιανά, ενώ θέλει να γίνει ηθοποιός, του λένε πως αντί να πάει στη Δραματική Σχολή (πχ του Εθνικού Θεάτρου) πρέπει να πάει στη Σχολή… Θεατρολογίας του Πανεπιστήμιου. Αλλιώς οι σπουδές του θα είναι συγκριτικά υποδεέστερες!

Εδώ όμως πάρτε άλλη μια ανάσα. Γιατί έχει κι άλλη συνέχεια…

Καταμεσής λοιπόν στην απελπισία αυτού του μπάχαλου, εμείς οι μουσικοπαιδαγωγοί των ωδείων είπαμε:
Εντάξει. Ας γίνει, έστω αυτό. Ας στηρίξουμε τους όσους άξιους είναι στα μουσικά πανεπιστήμια, μη μπας και ξεκολλήσει το πράγμα και αποφευχθεί η απαξίωση, όπου πλέον η μουσική εκπαίδευση θα καταλήξει να μην είναι παρά μια ακόμη βαριεστημένη δραστηριότητα των πολυάσχολων πιτσιρικάδων.
Με σαφή βέβαια για μας την δυσοίωνη επαγγελματική προοπτική, από καταξιωμένοι δάσκαλοι και καθηγητές μουσικής να γίνουμε απλοί φροντιστηριάδες προετοιμασίας μαθητών για τα Μουσικά Πανεπιστήμια. Όμως, τουλάχιστον, να περισώσουμε το επάγγελμα που έγραψε την ιστορία της Ελληνικής Μουσικής, αλλά και να επιβιώσουν οι επαγγελματίες που έχουν παλέψει μια ζωή για αυτό.
Και με την ελπίδα, φυσικά, ο κάθε μαθητής μας να έχει την τύχη να πέσει στα χέρια ενός άξιου πανεπιστημιακού καθηγητή.

Σε αυτό πλέον το πλαίσιο, θετικά είδαμε τις προτάσεις που έκαναν πέρσι τα Μουσικά Τμήματα των Πανεπιστημίων Μακεδονίας και Ιονίου για μια πιο σωστή διαδικασία εισαγωγικών εξετάσεων στα Μουσικά Πανεπιστήμια, έτσι ώστε να αξιολογούνται καλύτερα ΚΑΙ οι καλλιτεχνικές ικανότητες των φοιτητών. Πράγμα αυτονόητο για κάθε λογικό άνθρωπο, όμως καθόλου αυτονόητο για  τους έχοντες την ευθύνη στο να θέτουν τους κανόνες των πανελληνίων εξετάσεων.

Όμως (τι έκπληξη…) εκεί που αυτό πήγε να προχωρήσει, πάλι μπερδευτήκαμε…

Κι επειδή πραγματικά μετά από όλα όσα έγραψα είμαι πολύ κουρασμένος ψυχικά για να σας εξηγήσω και τα νεότερα, παραθέτω το αναλυτικό άρθρο του έγκυρου esos.gr:

“Επαναστατούν” και τα πανεπιστημιακά Μουσικά τμήματα κατά του νέου τρόπου εισαγωγής “Το σύστημα δεν προάγει τις Μουσικές Σπουδές, την αξιοκρατία και την αριστεία, καθιστώντας τις ειδικές εισιτήριες εξετάσεις μακράν κατώτερες των περιστάσεων”  [ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ]

---

Αντί επιλόγου:
Το πιο ανησυχητικό είναι πως σχεδόν όλοι κάθονται και παρατηρούν με σχετική απάθεια το «πού τελικά θα κάτσει η μπίλια».
Με αποτέλεσμα η όποια συζήτηση να δημιουργεί την λάθος εικόνα μιας συντεχνιακής διαμάχης μεταξύ «ωδειακών» και «πανεπιστημιακών», ενώ επί της ουσίας διακυβεύεται το μέλλον και η ταυτότητα ενός βασικότατου πολιτιστικού χώρου. Που εννοείται πως για να είναι σοβαρός και γόνιμος πρέπει να είναι και ως επάγγελμα σωστά οργανωμένος.

Advertisement

Το Bαλς της Μπέσσυς (video & παρτιτούρα)

Σύνθεση: Κώστας Γρηγορέας. Ερμηνεία: Μπέσσυ Διαγωμά (κιθάρα).
Άλμπουμ «Έλληνες κιθαριστές ερμηνεύουν Έλληνες συνθέτες» (ΤΙΜBRO).
Ακούστε & αγοράστε σε cd ή mp3 στο http://www.cdbaby.com/cd/greekguitaristsplaygreek
Παραγωγή: Κώστας Γρηγορέας & Νότης Μαυρουδής (http://www.tar.gr – Μουσικό Διαδικτυακό Περιοδικό)

Κατεβάστε την παρτιτούρα από http://www.free-scores.com/download-sheet-music.php?pdf=47117

——————————-

https://kostasgrigoreas.wordpress.com/
https://www.cdbaby.com/Artist/KostasGrigoreas
https://www.facebook.com/Kostas.Grigoreas.guitar
https://soundcloud.com/kostas_grigoreas-guitar
http://www.free-scores.com/Download-PDF-Sheet-Music-kostas-grigoreas.htm
———————–
Subscribe here: http://www.youtube.com/subscription_center?add_user=KostasGrigoreas

«Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2014»: Αντίδοτο στην Απαισιοδοξία! (της Τίνας Βαρουχάκη)

Πηγή: www.tar.gr

 

Η έλλειψη πόρων για τον πολιτισμό είναι λογικό να μην αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Όμως πολλοί άνθρωποι του πολιτισμού δείχνουν να μην παραιτούνται και παλεύουν, αντισταθμίζοντας το έλλειμμα οικονομικού κεφαλαίου με το κεφάλαιο της ικανότητας και του ταλέντου τους. Κι αν αυτό δεν μπορεί να είναι η λύση, μιας και οι καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες και δεν μπορεί επ’ άπειρο να προσφέρουν σχεδόν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, είναι όμως μια δράση η οποία κρατάει ζωντανή την ελπίδα, σε χρόνια όχι ευνοϊκά για την καλλιτεχνική δημιουργία.
Οι «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας» 7 -11 Ιουλίου 2014 ανήκουν σε αυτές τις αξιέπαινες δράσεις. Το μουσικό αυτό φεστιβάλ με υπεύθυνους  τους καθηγητές Νίκο Ντρέλα, Κώστα Γρηγορέα, Νίκο Ρώσσο και Θάλεια Παπαγγελή, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία για 3^η συνεχή χρονιά.
Οι συντελεστές της παραπάνω διοργάνωσης, είναι ιδιαιτέρως αξιέπαινοι, διότι κατάφεραν για μια ακόμη χρονιά να διοργανώσουν ένα πολύ αξιόλογο φεστιβάλ χωρίς σοβαρή οικονομική ενίσχυση από φορείς, παρά μόνο με μικρής εμβέλειας χορηγίες για να καλυφθεί ένα μέρος των εξόδων.
Βεβαίως οι υπεύθυνοι εξέφρασαν ευχαριστίες προς τον Δήμο Πρεβέζης για την παραχώρηση του άνετου, ωραιότατου και πολύ λειτουργικού Πολιτιστικού Κέντρου, στο οποίο πραγματοποιήθηκαν τα μαθήματα οι διαλέξεις και οι περισσότερες από τις συναυλίες της διοργάνωσης.

Άποψη της γραφικής Πρέβεζας

Το μουσικό αυτό Φεστιβάλ  από την πρώτη χρονιά διοργάνωσής του, έχει την πρωτοτυπία να περιλαμβάνει μαθήματα και συναυλίες διαφόρων οργάνων, καθώς και συνόλων και όχι ενός μόνο μουσικού οργάνου, όπως συμβαίνει συνήθως.

Η Εναρκτήρια συναυλία του Φεστιβάλ

Η έναρξη της ενδιαφέρουσας αυτής διοργάνωσης πραγματοποιήθηκε στην ωραιότατη Πινακοθήκη, «Λέανδρος Σπαρτιώτης», η οποία ευγενώς παραχωρήθηκε για τη συναυλία. Το ντουέτο νέων σολίστ κιθάρας, ο Αχιλλέας Μάρκου και ο Γιώργος Καλόμαλος, μας χάρισαν μια γεμάτη λυρισμό βραδιά κιθάρας παρουσιάζοντας έργα Ελλήνων συνθετών, κάτι που είναι άλλωστε πάντα βασικός στόχος αυτού του φεστιβάλ.
Το πρώτο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε με το «Βαλς των χαμένων ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι από το «Τετράδιο για Κιθάρα».
Στη συνέχεια απολαύσαμε ένα συναισθηματικό και ιδιαίτερα απαιτητικό σύγχρονο έργο του συνθέτη Νίκου Ντρέλα, με τίτλο «Αναζήτηση».

Ακολούθησε ένα έργο ταιριαστό στην καλοκαιρινή ατμόσφαιρα: το πολύ αγαπητό “Greek Memories” του Κυριάκου Τζωρτζινάκη σε πέντε μέρη (Τράτα, Πυροφάνι, Τρύγος, Θερισμός, Πανηγύρι).
Το πρώτο μέρος της συναυλίας ολοκληρώθηκε με ένα ακόμη έργο έλληνα συνθέτη. Πρόκειται για τις «Ρεμπέτικες Σπουδές» του Βαγγέλη Μπουντούνη σε τρία μέρη («Συννεφιασμένη Κυριακή», «η Αχάριστη» και «Γκιούλ Μπαχάρ»). Μια θαυμαστή κιθαριστική επεξεργασία από το γνωστό κιθαριστή-συνθέτη των υπέροχων μελωδιών του Τσιτσάνη.
Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, το ντουέτο παρουσίασε ένα έργο του Κώστα Γρηγορέα, με τον ελαφρώς χιουμοριστικό τίτλο «Μαυρουδισμοί». Ο συνθέτης το έχει αφιερώσει στον γνωστό φίλο και συνεργάτη του, σημειώνοντας: «Τρία ελληνικά σκίτσα, αφιερωμένα στις εξαιρετικά ευρηματικές τεχνικές του κιθαριστή-συνθέτη Νότη Μαυρουδή στην απόδοση του ελληνικού λαϊκού μουσικού ιδιώματος» Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη: «Παρεμπιπτόντως», «Ρομάντζα για Ανεκπλήρωτους Έρωτες», «Ο Χορός της Βάσως».

Το πρόγραμμα της συναυλίας ολοκληρώθηκε με το ενδιαφέρον έργο του άξιου καθηγητή των δυο νέων κιθαριστών, Δημήτρη Δημητριάδη με τίτλο: “D.A.D.A.A.D.” Η πρωτοτυπία του εγχειρήματος (αλλά και του τίτλου) έγκειται στον ιδιαίτερο τρόπο κουρδίσματος της κιθάρας (δηλαδή: αντί μι-σι-σολ-ρε-λα-μι η κιθάρα κουρδίζετε σε: ρε λα ρε λα λα ρε).

Μαθήματα

Όλα τα πρωινά της διοργάνωσης, μαθητές παρακολουθούσαν μαθήματα κιθάρας, πιάνου και φλάουτου, στον φιλόξενο χώρο του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Πρέβεζας.

 

Μαθητές όλων των ηλικιών, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαθήματα κιθάρας με τον Κώστα Γρηγορέα.

 

Πολλοί ήταν και οι μαθητές πιάνου που παρακολούθησαν τα πολύ ενδιαφέροντα μαθήματα του καθηγητή και σολίστ Χαράλαμπου Αγγελόπουλου. Οι μαθητές  στην πλειοψηφία τους ήταν επιπέδου ανωτέρας και έτσι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ερμηνεία γνωστών έργων του αξιοζήλευτου πιανιστικού ρεπερτορίου.

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον είχαν και τα κιθαριστικά σύνολα- τους μαθητές των οποίων δίδαξε ο δάσκαλος κιθάρας και θεωρητικών Νίκος Ρώσος. Η διδασκαλία των συνόλων προσφέρει πολλαπλά οφέλη στους μαθητές τόσο από μουσικής πλευράς (καλύτερη αίσθηση του ρυθμού και κατανόηση της αρμονίας των έργων) όσο και από άποψη σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ των μαθητών. Οι μαθητές-υπό την καθοδήγηση του κ Ρώσσου -έπαιζαν πολύ συντονισμένα και έδειχναν να απολαμβάνουν δεόντως αυτή τη μουσική εμπειρία.

Ο Δημήτρης Φωτόπουλος και ο Νίκος Ρώσος με τους μαθητές του συνόλου φλάουτου μετά από μια συναυλιακή μουσική πανδαισία

Τα μαθήματα φλάουτο έγιναν από τον σολίστ και μουσικοπαιδαγωγό Δημήτρη Φωτόπουλο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η μαθητική συναυλία του συνόλου από φλάουτα υπό τη διεύθυνση του καταξιωμένου σολίστ, ο οποίος παρά τον περιορισμένο χρόνο που είχε στη διάθεσή του για να προετοιμάσει  τους μαθητές, μας εξέπληξε με το τελικό αποτέλεσμα.

Αφιέρωμα στον συνθέτη Κυριάκο Σφέτσα

Κυριάκος Σφέτσας και Νίκος Ντρέλας

Κάθε χρόνο στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ, γίνεται αφιέρωμα σε κάποια σημαντική προσωπικότητα της μουσικής. Φέτος οι «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας» ήταν αφιερωμένες σε μια σπουδαία προσωπικότητα: στον καταξιωμένο  συνθέτη και πρωτοπόρο του ποιοτικού ραδιοφώνου, τον καταγόμενο από το νησί της Λευκάδας, Κυριάκο Σφέτσα.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε μια δημόσια συζήτηση του  Νίκου Ντρέλα με τον Κυριάκο Σφέτσα και ενδιαμέσως μαθητές και σολίστ ερμήνευσαν έργα του.«Πριν από μερικές δεκαετίες ήρθαμε κάποτε πιτσιρίκια εδώ στην πόλη (δεν θυμάμαι σε ποια αίθουσα), να παίξουμε ως μαθητές  του Εθνικού Ωδείου Λευκάδας. Και σήμερα μετά από πολλές δεκαετίες κάποια παιδιά (από εδώ από την Πρέβεζα) θα παίξουνε  κομμάτια που έχω γράψει για παιδιά»  είπε συγκινημένος ο κ Σφέτσας απευθύνοντας χαιρετισμό στο κοινό.

Ο συνθέτης με την καθ. πιάνου Θάλεια Παπαγγελή η οποία δίδαξε τους μαθητές που έπαιξαν τα έργα

Στη συναυλία ερμηνεύτηκαν μέρη από το έργο του Κυριάκου Σφέτσα  «Στο ρεύμα του ήλιου». Με αφορμή την εκτέλεση  αυτού του έργου, που είναι ειδικά γραμμένο για παιδιά, ο κ Σφέτσας έκανε ορισμένες πολύ ουσιαστικές και διαφωτιστικές επισημάνσεις, αναφορικά με το παιδικό τραγούδι»:«όπως όλοι γνωρίζετε, οι σπουδαίοι συνθέτες (τουλάχιστον αυτούς που γνωρίζουμε εμείς ως συνθέτες της δυτικής μουσικής), έχουν όλοι- λίγο έως πολύ- ασχοληθεί με τα παιδιά. Για μένα η μουσική για τα παιδιά είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν έχει να κάνει με «νιανιαρίσματα», ούτε με ζουζούνια. Έχει να κάνει με μια μουσική, η οποία είναι πάρα πολύ σοβαρά δομημένη. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται η αξία της και η ποιητική της. Η μουσική για τα παιδιά αντιμετωπίστηκε απ΄ όλους τους μεγάλους μουσικούς, με τον πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο» υπογράμμισε ο κ Σφέτσας αναφερόμενος στη συνέχεια σε διάσημα έργα του κλασικού ρεπερτορίου που απευθύνονται σε παιδιά.

Κλικ εδώ για να διαβάσετε και να ακούσετε πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα από την παρουσίαση των έργων, όπως την έκανε ο συνθέτης

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε στο κοινό ο επίλογος της ομιλίας του κ Σφέτσα, όπου ο συνθέτης εξέφρασε ιδιαίτερες ευχαριστίες προς τους διοργανωτές που τον προσκάλεσαν, αλλά κυρίως, στα παιδιά που ερμήνευσαν έργα του: «Θέλω να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά τα παιδιά που αφιέρωσαν την ψυχή τους για να ερμηνεύσουν τη δική μου μουσική» είπε φανερά συγκινημένος. Μεταφέροντάς μας από τη γεμάτη ευαισθησία σκέψη του στη σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης, ο συνθέτης είπε κλείνοντας την ομιλία του: «Αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό θα έλεγα ένα βαθύ ψυχικό πόνο και ένα φόβο για τα παιδιά: το μόνο που θα θελα να πω είναι ότι θα έπρεπε με όση δύναμη έχουμε ή με όση  μας απομένει να τα αγαπάμε και να τα στηρίζουμε σε κάθε βήμα τους και να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ό,τι  πιο δημιουργικό και να τους το χαρίζουμε. Πρώτα απ΄όλα τα παιδιά».

Γ. Μπεχλιβάνογλου, Κ. Γρηγορέας και Κ. Σφέτσας περιχαρείς μετά το τέλος της απολαυστικής συναυλίας-παρουσίασης

Συναυλία Άγγελου Μπότση και Δημήτρη Κουρζάκη

Το κιθαριστικό ντουέτο Άγγελου Μπότση και Δημήτρης Κουρζάκη

Μια από τις ωραιότερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, ήταν η συναυλία των σολίστ Άγγελου Μπότση και Δημήτρη Κουρζάκη στην μικρή γραφική πλατεία Κολοβού (Παναγία των Ξένων).
Οι δυο σολίστ, μας χάρισαν πολύ υψηλού επιπέδου ερμηνείες, αρχικά παρουσιάζοντας ο καθένας χωριστά, έργα για  σόλο κιθάρα. Ο Άγγελος Μπότσης, έπαιξε τα πολύ ενδιαφέροντα  έργα των: L.Brouwer : “Elogio de la danza”, D.Reis “Se ela perguntar”, καθώς και δυο γεμάτα ευαισθησία έργα του  Κ.Γρηγορέα:  «November mood» και «Aura».
Ο Δημήτρης Κουρζάκης ερμήνευσε γνωστά και αγαπημένα πρελούδια του H.V. Lobos, καθώς και το ιδιαιτέρως απαιτητικό έργο του σύγχρονου ρώσου συνθέτη, Nikita Koshkin, με τίτλο: “Usher valse.”

Στη συνέχεια οι δυο σολίστ, αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό ντουέτο. Με αυτό το σχήμα, ερμήνευσαν το έργο «Millers Dance» του M. de Falla, τα γνωστά- και ονειρικά- έργα του I.Albeniz: “Mallorca”, “Aragon”, “Cordoba,” καθώς και το έργο του A. Piazzolla “Lo que vendra”.  Τα ζωηρά χειροκροτήματα του κοινού, έφεραν τους δυο σολίστ ξανά στη σκηνή για να μας χαρίσουν και πάλι το υπέροχο “Μillers Dance.”

Παρουσίαση Οργανοποίας

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση που έκανε ο καταξιωμένος σολίστ κλασικής κιθάρας Γιώργος Μπεχλιβάνογλου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του και στον τομέα της κατασκευής μουσικών οργάνων, με την πολύτιμη συνεργασία του πρώην μαθητή του, Γιώργου Αναγνωστόπουλου.

O Γιώργος Μπεχλιβάνογλου παρουσιάζει την “Moov travel guitar”

Ο Γιώργος Μπεχλιβάνογλου, παρουσίασε δυο είδη κιθάρες, εντυπωσιάζοντας το κοινό: “την ταξιδιωτική κιθάρα» (moov travel guitar), δηλαδή μια κιθάρα που συναρμολογείται και μεταφέρεται σε μέγεθος μικρής τσάντας και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κιθάρα μελέτης, αλλά και ως επαγγελματική κιθάρα συναυλίας μιας και διαθέτει κορυφαία εξαρτήματα ηλεκτρονικής ενίσχυσης του ήχου (φωτογραφία). Επίσης παρουσίασε την «σιαμαία κιθάρα» όπως την αποκαλεί, η οποία ουσιαστικά είναι ‘δυο κιθάρες σε μια’ και παίζεται και από τις δυο της όψεις. Στη μια όψη του μουσικού οργάνου, παίζει κανείς κλασική κιθάρα και στην άλλη, ακουστική!
«Η ενασχόλησή μου με την κατασκευή προέκυψε από κάποιες ανάγκες που είχαν σχέση με τη δουλειά μου. Εγώ ως κιθαριστής δεν άντεχα να κουβαλάω στις συναυλίες 2-3 κιθάρες και ήθελα να διευκολύνω τη ζωή μου» είπε, με την αμεσότητα που τον χαρακτηρίζει, στην εισαγωγή της παρουσίασής του ο Γιώργος Μπεχλιβάνολγου.

Στον τομέα της οργανοποιίας «συνοδοιπόρος» είναι ο πρώην μαθητής και νυν συνεργάτης του, Γιώργος Αναγνωστόπουλος. «Εξηγώντας του στα μαθήματα κάποιες ιδέες μου (και εκείνος έχοντας μια σημαντική εμπειρία με την κατασκευή και την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή) μου είπε: “γιατί δεν τις κάνουμε πράξη;”. Από κει ξεκίνησε η όλη διαδικασία. Χωθήκαμε στα βαθιά και προέκυψαν τα δημιουργήματα αυτά» ανέφερε ο κ Μπεχλιβάνογλου και στη συνέχεια παρουσίασε κάθε μια από τις κιθάρες, οι οποίες εντυπωσίασαν με τον ήχο τους.
Κατά τη διάρκεια της επίδειξης έπαιξε κάποια αγαπημένα κομμάτια του κιθαριστικού ρεπερτορίου, έτσι είχαμε την ευκαιρία και να απολαύσουμε την εξαιρετική δεξιοτεχνία και μουσικότητα του σπουδαίου αυτού σολίστ

Τα βραβεία και οι έπαινοι του Διαγωνισμού κιθάρας
με έμφαση στη μουσική Ελλήνων συνθετών

Πριν την ανακοίνωση των βραβείων του διαγωνισμού, ο πρόεδρος της επιτροπής, Κώστας Γρηγορέας, έκανε μια εισαγωγική (πλην όμως κατατοπιστική και παιδαγωγικά χρήσιμη ομιλία) ως προς τους στόχους αυτής της διοργάνωσης και το χαρακτήρα του διαγωνισμού.

Αναφερόμενος στο μουσικό φεστιβάλ της Πρέβεζας, ο Κώστας Γρηγορέας παρατήρησε: «Δεν θέλουμε να το βλέπετε ως συνέδριο, ως κάτι επίσημο. Είναι μια γιορτή στην οποία πρέπει να συμμετέχει όλη η πόλη. Γι΄αυτό γίνεται και η συναυλία στον πεζόδρομο, γι΄αυτό χρησιμοποιούνται και τα δημοτικά κτίρια της πόλης (που ευγενώς παραχωρούνται και ευχαριστούμε γι΄αυτό). Ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτός ο θεσμός αλλά εύχομαι να υπάρξει και ουσιαστικότερη στήριξη, γιατί τα χρόνια είναι δύσκολα και χωρίς στήριξη τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο» υπογράμμισε, προτάσσοντας ουσιαστικά την ανάγκη για αμεσότερη «σύνδεση» του μουσικού φεστιβάλ με την τοπική κοινωνία.
Στη συνέχεια  ο ομιλών, εξήρε τη συμβολή όλων όσοι συμμετείχαν ως σολίστ: «Είναι υψηλοτάτου επιπέδου, αυτό το απέδειξαν για μια ακόμα φορά επί σκηνής» καταλήγοντας: «θα συνεχίσουμε να κάνουμε επιλογές από πρώτης κλάσεως μουσικούς που να τιμούν με την υψηλή τους επίδοση το κοινό της Πρέβεζας».

Τα μέλη της επιτροπής του διαγωνισμού επί το έργον!
(Νίκος Ντρέλας, Δημήτρης Κουρζάκης, Άγγελος Μπότσης, Κώστας Γρηγορέας, Γιώργος Μπεχλιβάνογλου)

Λίγο πριν την ανακοίνωση των βραβευθέντων του διαγωνισμού, ο κ Γρηγορέας, θέλησε να αποσαφηνίσει τις προθέσεις των διοργανωτών ως προς την ένταξη του διαγωνισμού στην εν λόγω διοργάνωση: «Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ γίνεται και ένας διαγωνισμός  για παιδαγωγικούς λόγους. Δεν είναι ένας διαγωνισμός επαγγελματικός  με την έννοια ότι έρχονται εδώ μουσικοί φθασμένοι για να ανοίξουν πόρτες στην καριέρα τους. Είναι ένας  διαγωνισμός για να λήξουν πανηγυρικά αυτές οι εκδηλώσεις. Να γίνει ένας «αγώνας»! Στα παιδιά άλλωστε, όταν δεν βρίσκονται υπό πίεση, διασκεδάζουν με το να ανταγωνίζονται μεταξύ τους».
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη ομιλία, ο Κώστας Γρηγορέας υπενθύμισε ότι «ο συγκεκριμένος διαγωνισμός έχει πάντοτε ως κύριο στόχο να προωθήσει τη μουσική των Ελλήνων συνθετών», ενώ δεν παρέλειψε να «συστήσει» στο κοινό και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής: Νίκο Ντρέλα, Γιώργο Μπεχλιβάνογλου, Δημήτρη Κουρζάκη και  Άγγελο Μπότση. «Όλοι είναι κορυφαίοι και κυρίως δρώντες στο χώρο της ελληνικής μουσικής», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ομιλών.

Ο διαγωνισμός απευθυνόταν σε δυο κατηγορίες μαθητών: «έως 16 ετών» και «από 17 ετών, χωρίς όριο ηλικίας».

Στο διαγωνισμό διακρίθηκαν οι ακόλουθοι μαθητές:

Α΄ κατηγορία έως  και 16 ετών

   

Δεν δόθηκε 1^ο βραβείο

Τσαπάρας Δημήτρης: 2^ο  βραβείο

Σιγμανίδης Φίλιππος: 3^ο  βραβείο

Επαίνους έλαβαν:

Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Μπούρας Γεώργιος

Β΄ κατηγορία από 17 ετών και άνω

       

Δημήτρης Σουκαράς: 1^ο βραβείο

Δεν δόθηκε 2^ο βραβείο

Αθανασίου Γιώργος: 3^ο βραβείο

Επαίνους έλαβαν οι:

Μπατσούρης Φίλιππος

Γρηγορίου Δημήτρης

Ο νικητής του 1^ου βραβείου στην κατηγορία άνω των 17 ετών, Δημήτρης Σουκαράς ανεβαίνει στο βήμα για να παραλάβει το βραβείο του

Στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή όλοι οι επιτυχόντες του διαγωνισμού για μια αναμνηστική φωτογραφία.

Η Συναυλία λήξης

Μετά τη λήξη της τελετής βράβευσης, ακολούθησε η εορταστική συναυλία λήξης του Φεστιβάλ, στην οποία έλαβαν μέρος σολίστ καθηγητές, καθώς και οι βραβευθέντες μαθητές. Η συναυλία ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του αγαπητού Πρεβεζάνου τραγουδιστή και κιθαριστή Λάκη Παππά.

Η παρουσίαση του μικρού συνόλου που δίδαξε ο Νίκος Ρώσος

Ο Φίλιππος Σιγμανίδης, που έλαβε το 3^ο βραβείο στην Α΄Κατηγορία, ερμήνευσε το  πολύ αγαπητό έργο του Νίκου Μαμαγκάκη «Εκδρομή».

 Ο Δημήτρης Τσαπάρας (2^ο βραβείο) στην ίδια κατηγορία, «ταξίδεψε» το κοινό με το γοητευτικό- “Asturias” του  I. Albeniz.

Ο  Γεώργιος Αθανασίου, ο οποίος έλαβε το γ΄βραβείο στην επόμενη κατηγορία, ερμήνευσε ωραιότατα το  έργο “Danza con Fuoco” του  Κ.Γρηγορέα. Ο διακεκριμένος με το  1ο Βραβείο, Δημήτριος Σουκαράς, πτυχιούχος κλασικής κιθάρας και φοιτητής  στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, μας χάρισε μια υψηλής δεξιοτεχνίας ερμηνεία του έργου «Hommage a Debussy» του Manuel De Falla.

——

Ακολούθησε ένα σύνολο εκ των μαθητών της τάξης Μουσικής Δωματίου του Δημήτρη Φωτόπουλου, αποτελούμενο από τους μουσικούς: Αλεξάνδρα Μπεζεβέγκη (φλάουτο), Κωνσταντίνο Ρώσσο (σαξόφωνο) και Λαμπρινή Ράπτη (πιάνο). Γοήτευσαν ιδιαιτέρως το κοινό με το έργο του,  C. Cui, «Berceuse».

Σε πιο οικεία ακούσματα, μας οδήγησε η Ναταλία Γιαννάκη, η οποία μας χάρισε μια ωραιότατη ερμηνεία  της «Sonata no6» του L.V.Beethoven.

Μετά την εμφάνιση των μαθητών, η βραδιά συνεχίστηκε με ερμηνείες από τους έμπειρους καθηγητές και σολίστ που μετείχαν στη φετινή διοργάνωση.

Σονάτα του Donizetti για πιάνο και φλάουτο, ερμήνευσε ο σολίστ πιάνου, Χαράλαμπος Αγγελόπουλος ως ντουέτο  με τον σολίστα φλάουτου, Δημήτρη Φωτόπουλο, προσφέροντας στο κοινό, μια μουσική πανδαισία.

Το έργο του «Παιδική Φαντασία» για κιθάρα και φλάουτο επέλεξε να ερμηνεύσει  ο  Κώστας Γρηγορέας με τον Δημήτρη Φωτόπουλο ως σολίστ στο φλάουτο. «Διάλεξα αυτό το κομμάτι να παιχτεί εδώ, γιατί θέλω να το αφιερώσω σε έναν άνθρωπο, που είχε παιδική ψυχή και καρδιά και που δυστυχώς έφυγε φέτος… Είναι ο φίλος και συνεργάτης μου, ο Πρεβεζάνος Λάκης Παππάς. Ήταν ένας πολύ σημαντικός τραγουδιστής, εξαιρετικός φίλος, συνεπής και δραστήριος καλλιτέχνης» είπε ο Κώστας Γρηγορέας, φανερά συγκινημένος. Εν μέσω ζωηρών χειροκροτημάτων από ένα επίσης συγκινημένο κοινό, συμπλήρωσε: “Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι ο Λάκης Παππάς ήταν μορφωμένος και συνειδητοποιημένος κλασικός κιθαριστής. Είχε σπουδάσει κλασική κιθάρα με τον Γεράσιμο Μηλιαρέση και αντιμετώπιζε την κιθάρα πάντοτε όχι ως όργανο συνοδείας, αλλά ως όργανο «σολιστικό». Ήταν από τους ανθρώπους που συνέβαλε από την εποχή του νέου κύματος μέχρι σήμερα, ώστε να γίνει γνωστή στην Ελλάδα η πλούσια πολυφωνική πλευρά του οργάνου».

Η αποχαιρετιστήρια συναυλία της φετινής διοργάνωσης ολοκληρώθηκε με το μουσικό σύνολο από κιθάρες υπό τη διεύθυνση του Νίκου Ντρέλα στο ωραιότατο «Πήγε να ξαστερώσει», ένα έργο γραμμένο από τον ίδιο ειδικά για το φεστιβάλ και το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από το κοινό.

Με υπέροχους σύγχρονους ελληνικούς ήχους ολοκληρώθηκαν λοιπόν οι Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2014!
Το ραντεβού δόθηκε για του χρόνου την ίδια εποχή, με την ελπίδα πως οι τοπικοί φορείς θα αντιληφθούν καλύτερα την δυναμική του φεστιβάλ και θα το στηρίξουν οικονομικά ώστε να προσφέρει ακόμα περισσότερα στον πολιτισμό και την προβολή της πανέμορφης αυτής πόλης.

Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki@gmail.com
Νοέμβριος 2014

---

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνέντευξη του Κώστα Γρηγορέα στην εφημερίδα Εποχή, για τις Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2014

Ο Γιώργος Μονεμβασίτης για τα «Soundtracks for ideal movies» του Κ. Γρηγορέα («5 Προτάσεις της Ελευθεροτυπίας»)

κλικ στην εικόνα για αγορά CD, MP3 & 24/96 Studio Master

Καθιερωμένος ως σολίστ κλασικής κιθάρας με πολυεπίπεδες δραστηριότητες, ο Κώστας Γρηγορέας τα τελευταία χρόνια προβάλλει, σταθερά, και ως πρωτογενής δημιουργός. Όχι με μια-δυο συνθέσεις, αλλά με μια εξαιρετικά πυκνή καρποφορία. Η γόνιμη φαντασία του δεν περιορίζεται, όπως συχνά συμβαίνει, στο οικείο μουσικό όργανο, αλλά αναζητά τη συμβίωσή του με άλλα όργανα, όχι πάντοτε αναμενόμενα, όπως π.χ. το νέι ή το σαξόφωνο. Συνθέτει ακόμη και για σόλο πιάνο! Δεν πειραματίζεται με τις τεχνοτροπίες και τις πρωτοποριακές ανιχνεύσεις. Παρά ταύτα, οι μουσικές του είναι ξεκάθαρα σημερινές. Προχωρεί, όμως, με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν, δημιουργώντας σαγηνευτικές συνηχήσεις που έχουν πατρίδα τη… μουσική. Τούτες οι «Ηχητικές επενδύσεις για ιδεατές ταινίες» περιέχουν μουσικά σκιρτήματα που πυροδοτούν τη φαντασία του ακροατή στην αναζήτηση τερπνών εικόνων και μύθων. Συνοδοιπόρους στο όμορφο ταξίδι έχει δεκατρείς (!) ερμηνευτές, που του χαρίζουν τον ήχο οκτώ διαφορετικών οργάνων. Και σε εμάς χαρίζουν ολόφωτες μουσικές στιγμές, αφού ο Κώστας Γρηγορέας βλέπει και τη χαρούμενη πλευρά της ζωής.
Γιώργος Β. Μονεμβασίτης
Πηγή Εφημερίδα Ελευθεροτυπία: Πέντε προτάσεις κατάλληλες για δώρο (17/12/2013)

Μια μουσική για την πρόσχαρη Πρέβεζα

Όπως πολλοί που αγαπούν την ποίηση του Καρυωτάκη, από τα εφηβικά μου χρόνια είχα κατατάξει την Πρέβεζα στους μελαγχολικούς τόπους: «Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται / στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια, …»

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ «ΠΡΕΒΕΖΑ» χειρόγραφο

Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πως ο θάνατος ήταν φωλιασμένος μονάχα στην ψυχή του σπουδαίου ποιητή κι όχι στα παλιά σπίτια, στα ενετικά κάστρα και στα γραφικά σοκάκια της Πρέβεζας. (Άλλωστε, αυτοκτόνησε μόλις ένα μήνα μετά την άφιξή του στην πόλη- 21 Ιουλίου 1928 η θλιβερή ημέρα…).

Όταν γνώρισα λοιπόν την πραγματική Πρέβεζα, αναγκάστηκα να αναιρέσω την ποιητικά γοητευτική αλλά σκοτεινή και τραγική ματιά του Καρυωτάκη. Την ευκαιρία μου την έδωσαν οι φίλοι -εξαιρετικοί συνάδελφοι και μαθητές- που γνώρισα μέσω του ωδείου Πολυρυθμία.

Το Ενετικό Ρολόι της Πρέβεζας (φωτ. Χ. Γκούβας)

Επισκέφτηκα την πόλη αρκετές φορές, συνδέθηκα με τον τόπο και τους ανθρώπους. Κολύμπησα και στο όμορφο (διόλου εφιαλτικό όπως το φανταζόμουν κάποτε) Μονολίθι, την παραλία όπου για μια ολόκληρη νύχτα λένε πως μάταια πάλευε ο ποιητής για την αναχώρησή του.
Το είχα λοιπόν στο μυαλό να συνθέσω μια δική μου μουσική εικόνα αυτού του ιδιαίτερου τόπου, που γεφυρώνει ιστορικά και πολιτιστικά την Ήπειρο με τα Επτάνησα. Ίσως και για να ξορκίσω τη μελαγχολία που νιώθω μπροστά στη θλιμμένη μορφή του αγάλματος του ευαίσθητου ποιητή, κάθε φορά που ανηφορίζω το σοκάκι έξω από το σπίτι όπου έζησε τις τελευταίες 35 δύσκολες ημέρες της ζωής του.

Η ευκαιρία δόθηκε με τις «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας 2013» και ήταν η παραγγελία για ένα έργο ειδικά γραμμένο για το κιθαριστικό σύνολο των πιο προχωρημένων σπουδαστών του καλοκαιρινού αυτού κύκλου εκδηλώσεων.

Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη, οι μεγάλοι ποιητές δημιουργούν σφραγίδες στην ψυχή που (ευτυχώς!) είναι δύσκολο να τις σβήσεις. Πόσο μάλλον στη δική μου περίπτωση που έχει προστεθεί και το μελάνι των αριστουργηματικών μελοποιήσεων του Καρυωτάκη από τη Λένα Πλάτωνος, που τόσες φορές ερμηνεύσαμε με τη Σαβίνα Γαννάτου στα ρεσιτάλ μας για φωνή-κιθάρα.
Η πρόθεση μου ήταν να κινηθώ αντίθετα, να φτιάξω μια μουσική που να αντανακλά το φως, την ομορφιά και την ιστορία της πόλης, ακροβατώντας σε μια καλοκαιρινή ελαφρότητα. Κι όλα αυτά λειτουργώντας αφαιρετικά, μιας και η μουσική έπρεπε να μην είναι μεν απλοϊκή, αλλά να είναι τεχνικά βατή για ένα μουσικό σύνολο σπουδαστών. Χωρίς την υπέρβαση της χρονικής διάρκειας ενός μουσικού ‘ποιήματος’, κάτι που άλλωστε μου αρέσει ιδιαίτερα.

Ουδεμία έκπληξη στον τίτλο: «Πρέβεζα» για κιθαριστικό σύνολο.
Τη διδασκαλία (3 ημέρες μόνο) και τη διεύθυνση του συνόλου, μου έκανε την τιμή να αναλάβει ο γνωστός και εξαιρετικός συνθέτης-θεωρητικός Νίκος Ντρέλας. Το επίπεδο της δουλειάς όλων νομίζω ότι είναι προφανές, ακόμη και στο τελείως ερασιτεχνικό και με παλιάς τεχνολογίας κάμερα (και μικρόφωνο) βίντεο που παραθέτω.
Με άψογη καθοδήγηση και με πολύτιμα εργαλεία το ταλέντο, τα νιάτα και την αγάπη για το έργο, οι νέοι κιθαριστές κατάφεραν μια πρώτη παρουσίαση που νομίζω πως περιέγραψε παραστατικά τη ‘δική μου’ φωτεινή και πρόσχαρη Πρέβεζα.
Υποθέτω και ελπίζω πως θα υπάρξουν και άλλες, ίσως και πιο επαγγελματικές παρουσιάσεις στο μέλλον. Όμως αυτή η πρώτη εκτέλεση θα μείνει για μένα, ελπίζω και για τους υπόλοιπους συντελεστές, αξέχαστη και ανεπανάληπτη. Για αυτό και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας.

Work composed for the students’ guitar ensemble of the PREVEZA MUSIC DAYS 2013 summer school.
Ensemble conductor: Nikos Drelas
The Guitarists (left to right): Yorgos Androulakis, Yorgos Athanassiou, Stavros Koudounas, Sara Heider, Dimitris Tsaparas, Katerina Fatourou, Marietta Martaki, Irene Kampouraki, Dinos Giannakos, Odysseas Patounas